Odyseusz - Blogi CEO

332 downloads 2321 Views 1MB Size Report
Odyseusz – władca Itaki, uczestnik wojny Trojańskiej. W podróży powrotnej do Itaki przeżył wiele przygód. Tułał się przez 10 lat po morzach i oceanach, zanim ...
PRZYGODY ODYSEUSZA

oprac.Lidia Sugier na podstawie „Przygód Odyseusza” Jana Parandowskiego

Odyseusz – władca Itaki, uczestnik wojny Trojańskiej. W podróży powrotnej do Itaki przeżył wiele przygód. Tułał się przez 10 lat po morzach i oceanach, zanim wrócił do swej żony Penelopy.

Koniec wojny Trojańskiej

Według mitu był najprzebieglejszym z królów biorących udział w wojnie trojańskiej, autorem podstępu, dzięki któremu Grecy wygrali wojnę – konia trojańskiego, w którym ukryli się wojownicy greccy w czasie zdobywania Troi, pozorując jednocześnie odstąpienie od oblężenia. Obrońcy miasta wciągnęli konia do miasta. Tam w nocy Achajowie wyszli z ukrycia, otworzyli bramy wojownikom i w ten sposób zdobyli miasto.

Kraina Kikonów

Po zakończeniu wojny, dwanaście statków Odyseusza wyruszyło w podróż do domu. Niestety wiatry zapędziły podróżników najpierw do krainy zamieszkałej przez Kikonów. Żołnierze Odyseusza zrabowali i złupili ich miasto. Łatwe zwycięstwo świętowali potem na brzegu. Kiedy usnęli, napadli na nich Kikonowie. W trakcie bitwy Odyseusz stracił kilkudziesięciu ludzi. Pozostali w popłochu opuszczali krainę.

Lotofadzy

Kilka dni płynęli po wzburzonym morzu, aż dotarli do wybrzeży Lotofagów. Lud ten żywił się lotosem. Każdy, kto zjadł owo ziele, tracił pamięć i na zawsze chciał pozostać w tej krainie.

Cyklop Polifem

Żeglując po Morzu Sycylijskim statki Odyseusza przybiły do urodzajnej ziemi, która należała do cyklopów - olbrzymów o jednym oku na środku czoła. Najpotężniejszy wśród nich był Polifem, syn Posejdona.

Cyklop Polifem

Podróżnicy weszli do pieczary cyklopa. Ten zamknął za sobą wejście do jaskini i uwięził w niej Odyseusza i jego załogę. Pożarł też kilku z jego towarzyszy.

Cyklop Polifem

Odyseusz poczęstował olbrzyma winem i powiedział, że na imię ma „Nikt”. Kiedy upity do nieprzytomności Cyklop przewrócił się, Odyseusz wypalił mu oko. Na wrzaski potwora zbiegły się inne cyklopy, pytając, czy ktoś mu robi krzywdę. W odpowiedzi usłyszeli, że „Nikt”, mnie oślepił”(co w grece jest równoważne do „nikt mnie nie oślepił”).

Cyklop Polifem

Oślepiony Polifem odsunął głaz u wejścia do pieczary i czekał tam na uchodzących Greków. Odyseusz przywiązał wówczas siebie i towarzyszy do podbrzuszy baranów. Cyklop gładził wychodzące barany jedynie po grzbietach i w ten sposób Grecy razem ze stadem wyszli na wolność.

Klątwa Posejdona

Odyseusz ze swojego okrętu, odbijając od brzegu, zaczął się przechwalać:”Słuchaj, cyklopie. Oślepił ciebie ten, co zburzył Troję”. Wówczas Polifem poprosił swojego ojca Posejdona o pomoc i rzucili klątwę na Odyseusza. Od tej pory długo miał tułać się po morzach i obcych krainach zanim wróci do domu.

Wiatry Eola

Bohaterowie przybyli na Eolię. Zamieszkiwał na niej król wiatrów – Eol. Podarował on Odyseuszowi woreczek, w którym mieściły się złe wiatry i wichury. Wkrótce bohaterowie odpłynęli, gnani przyjaznym wiatrem. Gdy statki zbliżały się do brzegów Itaki, ciekawscy towarzysze Odyseusza rozwiązali woreczek. Na zewnątrz wydostały się wichury i niepomyślne wiatry.

Wiatry Eola

Statki znów znalazły się u wybrzeży Eolii. Tym razem przyjęcie było chłodne, podobnie pożegnanie. Żaden wiatr nie poruszał żagli statków. Kilka dni podróżnicy wiosłowali, aż dotarli do nowego lądu.

Kraj Lestrygonów

Gdy wysiedli, wybrzeże nagle zaroiło się od olbrzymów ludożerców, zwanych Lestrygonami. Ludożercy pozabijali ludzi, zniszczyli jedenaście statków Odyseusza. Pozostał tylko jeden okręt, na którym schronili się ludzie Odyseusza. Niezauważeni przez olbrzymów, odpłynęli.

Wyspa Kirke

Przybyli do kolejnej wyspy. Część wędrowców wysiadła ze statku i dotarła do zamku boginki Kirke. Kirke była czarodziejką i córką boga Słońca. Zaprosiła wszystkich do stołu. Kiedy jedli, boginka niepostrzeżenie dotknęła ich różdżką i zamieniła w świnie. Jeden z nich nie brał jednak udziału w przyjęciu, pospieszył więc do Odyseusza ze straszną wiadomością.

Wyspa Kirke

Wtedy Odyseuszowi przyszedł z pomocą bóg Hermes. Podarował mu czarodziejskie ziele odczyniające uroki i ostrzegł aby nie pozwolił się dotknąć różdżką czarodziejki. Kirke przeprosiła Odyseusza i przywróciła podróżnikom ich normalne postacie. Towarzysze spędzili rok na gościnnej wyspie.

Przepowiednia Terezjasza

Z wyspy Kirke udali się do krainy Kimerejczyków. Odyseusz, wykopał dół i złożył ofiary umarłym. Woń krwi zwierząt zwabiła dusze zmarłych. Pojawiła się też dusza wieszcza Tejrezjasza. Od jego ducha Odyseusz dowiedział się, że zniesie jeszcze wiele trudów i dopiero po latach wróci do ojczyzny.

Wyspa Syren

Wracał Odyseusz tą samą drogą. Raz jeszcze odwiedził swoją przyjaciółkę Kirke. Potem wiatr zaniósł okręt Odyseusza do wyspy syren. Syreny miały głos tak cudny, że kto je usłyszał, odkładał wiosła i zapominał o falach. Wtedy okręt rozbijał się.

Wyspa Syren

Aby towarzysze nie ulegli czarowi syreniego śpiewu, Odyseusz zalepił im uszy woskiem. Sam zaś kazał przywiązać się do masztu mocnymi powrozami. Syreny wabiły żeglarzy najpiękniejszym śpiewem, ale załoga okrętu ich nie słyszała. Jedynym, który bezpiecznie wysłuchał cudownego śpiewu syren, był sprytny Odyseusz.

Między Scyllą a Charybdą

Płynęli teraz ku dwóm skałom. Na jednej mieszkała Scylla - potwór morski o dwunastu łbach i sześciu głowach. Scylla porywała ryby, ludzi, delfiny. Obok stała druga Skała, mieszkanie Charybdy. Poczwara ta wciągała wodę i wypluwała, a wszystko co mogła pożreć zostawiała w paszczy.

Między Scyllą a Charybdą

Odyseusz wybrał drogę bliżej Scylli, sześciu z jego towarzyszy musiało za to zapłacić życiem, ale sam okręt i reszta załogi dzięki temu ocalała mogąc płynąć dalej.

Wyspa Heliosa

Stamtąd dopłynęli wyspy boga słońca Heliosa. Załoga była głodna i zabili kilka napotkanych na wyspie wołów. Wtem słońce się zaćmiło i rozszalała się taka burza, iż wszystkie statki zatonęły. Ocalał tylko Odyseusz! Przez dziewięć dni walczył z nawałnicą.

Gościna u Kalipso

Fale wyrzuciły go na nieznany brzeg. Kiedy się obudził, zobaczył piękną kobietę. Miała na imię Kalipso, a wyspa nazywała się Ogigia. Odyseusz poszedł za nimfa. Zaprowadziła go do swojego domu i serdecznie ugościła. Odyseusz spędził z nią na wyspie długie lata.

Gościna u Kalipso

W ósmym roku miłosnej niewoli zjawił się posłaniec bogów, Hermes. Oto Dzeus kazał mu wracać do rodzinnej Itaki, do żony i syna. Odyseusz pożegnał się z Kalipso i wyruszył w drogę.

Pomoc Laukotei

Na morzu zobaczył go Posejdon. Przypomniał sobie prośbę Polifema, wzburzył więc fale, które zniszczyły łódź Odyseusza. Tym razem bohaterowi pomogła boginka morska - Leukotea - dając mu cudowną przepaskę, dzięki której nie mógł utonąć. Przez dwa dni i noce zmagał się Odyseusz z żywiołem. Na koniec uczepił się jakiegoś wybrzeża i zemdlał.

Kraj Feaków

Obudził go śmiech dziewcząt. To była królewna Nauzykaa ze swoimi dworkami. Dała mu jeść, ubrała go i Odyseusz wyglądał jak król. Pokazała mu drogę do pałacu i odjechała. Odyseusz znajdował się na wyspie zamieszkałej przez Feaków. Dostał od nich statek i bogate dary.

Itaka

Statek Odyseusza przybił do brzegów Itaki. Tam czekała na niego Atena. Bogini opowiedziała mu co się dzieje w Itace: jego dom jest pełen zalotników Penelopy, wiernej żony Odyseusza, która nie chciała wyjść za mąż, póki nie uszyje szaty pośmiertnej dla ojca. Aby zyskać na czasie, w dzień ją szyła, a w nocy pruła.

Itaka

Odyseuszowi uznanemu za zmarłego groziło jeszcze niebezpieczeństwo, ktoś mógłby go rozpoznać i podstępnie zabić. Atena dla niepoznania zamieniła bohatera w żebraka. Pod tą postacią Odyseusz spotkał swojego syna Telemacha, który uwierzył, że jego ojciec żyje.

Itaka

Królewicz wrócił do domu i powiadomił matkę, że ojciec żyje. Odyseusz również udał się do pałacu. W sali zamkowej zobaczył zalotników Penelopy, którzy przygotowywali się do turnieju o jej rękę.Postanowiono, że jeśli któryś uniesie łuk Odyseusza i wyśle strzałę przez „oczka” dwunastu wbitych w ziemię toporów, otrzyma królestwo i królową za żonę.

Itaka

Następnego dnia odbywały się zawody. Każdy z zawodników podnosił łuk, ale żaden nie mógł naciągnąć cięciwy. Przyszła kolej na Odyseusza. W przebraniu staruszka wzbudził śmiech i kpiny konkurentów. Nadeszła wielka chwila. Odyseusz spokojnie wziął do ręki łuk, napiął cięciwę i wycelował. Strzała przeleciała dokładnie przez dwanaście „oczek”.

Itaka

Zalotnicy rozpoznali króla Itaki. Zaczęła się bitwa, ale Odyseusz z Telemachem pokonali wszystkich przeciwników. Penelopa rozpoznała męża i padli sobie w ramiona, a Odyseusz powrócił do dawnej postaci.

Nowe życie

Następnego dnia król odwiedził swojego ojca – Laertesa. Tymczasem krewni pomordowanych zaczęli się buntować i przygotowywać do bitwy. Nagle usłyszano głos bogini Ateny „Dość tej zwady. Rozejść się .Do domu”.

Nowe życie

Tak stanął sojusz miedzy ludem a królem Odyseuszem, który po dwudziestu latach wojny i tułactwa wrócił do ojczyzny.