Page 1 ) 18 ( > @ > @ @ 1 ...

‫راﻫﻨﻤﺎي اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﺑﺮاي اﻧﺘﺨﺎب و اﺳﺘﻔﺎده از اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶﻫﺎي ﺳﻨﮓ‬

‫‪1‬‬

‫دﺑﻠﻴﻮ‪ .‬اس‪ .‬ﺟﻴﻨﻞ؛ دي‪ ،‬وﻳﺴﻞ و ﺳﻲ ﺳﺮﻟ‪‬ﺲ‬ ‫ﺑﺮﮔﺮدان‪ :‬ﻣﻬﺪي رازاﻧﻲ داﻧﺸﻜﺪه ﻣﺮﻣﺖ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻫﻨﺮ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﭼﻜﻴﺪه‬ ‫اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺸﻲ ﻳﻜﻲ از ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ ﻣﺮاﺣﻞ ﺣﻔﺎﻇﺖ و ﻣﺮﻣﺖ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﻌﻤﺎري ﺑﻪﺧﺼﻮص ﺳﻨﮓﻫﺎ و آﺛﺎر ﺳﻨﮕﻲ‬ ‫اﺳﺖ و اﺳﺘﻔﺎده از اﺳﺘﺎﻧﺪارﻫﺎي ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻗﺎﺑﻞ اﻋﺘﻤﺎد و ارزﻳﺎﺑﻲ ﺷﺪن ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺑﻴﺎﻧﺠﺎﻣﺪ‪ .‬در ﻫﻤﻴﻦ‬ ‫راﺳﺘﺎ ﺑﺮﮔﺮدان ﻣﻨﺎﺑﻊ اﺻﻠﻲ ﻫﻤﭽﻮن راﻫﻨﻤﺎي اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﺑﺮاي اﻧﺘﺨﺎب و اﺳﺘﻔﺎده از اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶﻫﺎي ﺳﻨﮓ‬ ‫ﻛﻪ از ﻃﺮﻳﻖ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ اﻧﺠﻤﻦ ﻣﻮاد و آزﻣﻮن اﻣﺮﻳﻜﺎ ‪ ASTM‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎره ‪ E2167 – 01‬در ﺳﺎل ‪2008‬‬ ‫ﺑﺎز ﺑﻴﻨﻲ ﺷﺪه اﺳﺖ؛ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﮔﺴﺘﺮش ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻋﻠﻤﻲ اﻳﻦ ﺣﻮزه در ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎي ﻓﺎرﺳﻲ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻻزم ﺑﻪ‬ ‫ذﻛﺮ اﺳﺖ ﻣﺆﺳﺴﻪ اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﻣﻠﻲ اﻳﺮان ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺧﻲ آزﻣﻮنﻫﺎي اﺳﺘﺎﻧﺪارد‪ 2‬را ﺑﺮاي ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ از ﺣﺪود دو‬ ‫دﻫﻪ ﻗﺒﻞ ﺗﺎ ﺑﻪ اﻣﺮوز ﻓﺮاﻫﻢ آورده ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﺑﻪ ﺗﺎرﻧﻤﺎي اﻳﻦ ﺳﺎزﻣﺎن‪ 3‬ﻗﺎﺑﻞ دﺳﺘﻴﺎﺑﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫واژﮔﺎن ﻛﻠﻴﺪي‪ :‬اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺸﻲ‪ ،‬ﺳﻨﮓ‪ ،‬اﺳﺘﺎﻧﺪارد ‪ ،ASTM‬اﻧﺘﺨﺎب اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶﻫﺎ‪.‬‬

‫) اﻳﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ‪ 18‬ﺻﻔﺤﻪ اﺳﺖ(‬

‫ﺟﻴﻨﻞ و دﻳﮕﺮان‪ /‬دوﻓﺼﻠﻨﺎﻣﻪ ﺗﺨﺼﺼﻲ داﻧﺶ ﻣﺮﻣﺖ و ﻣﻴﺮاث ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ‪ ،‬ﭘﺎﻳﻴﺰ و زﻣﺴﺘﺎن‪ 1393‬س‪،2.‬ش‪108-93،4.‬‬ ‫راﻫﻨﻤﺎي اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﺑﺮاي اﻧﺘﺨﺎب و اﺳﺘﻔﺎده از اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶﻫﺎي ﺳﻨﮓ‬

‫‪ -1‬ﻫﺪف‬ ‫‪ -1-1‬راﻫﻨﻤﺎي ﺣﺎﺿﺮ در ﺑﺮﮔﻴﺮﻧﺪه دﺳﺘﻮراﻟﻌﻤﻞ اﻧﺘﺨﺎب و اﺳﺘﻔﺎده از اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶﻫﺎ ﺟﻬﺖ ﻧﮕﻬﺪاري از‬ ‫ﺳﻨﮓ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪ -2-1‬در ﻫﻨﮕﺎم اﺳﺘﻔﺎده از اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶﻫﺎ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪ وﻳﮋﮔﻲﻫﺎي ﻫﻨﺮي‪ ،‬ﺗﺎرﻳﺨﻲ‪ ،‬ﻣﻌﻤﺎري و ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﺑﻪﻋﻼوه‬ ‫راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻣﺘﺨﺼﺼﻴﻦ ﺑﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ در ﺣﻔﺎﻇﺖ از ﺳﻨﮓ ﻣﺪ ﻧﻈﺮ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد‪.‬‬ ‫‪ -3-1‬راﻫﻨﻤﺎي ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺮاي ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻨﻲ اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎي دﻳﮕﺮ و ﺗﻮﺻﻴﻪﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ اﻓﺮاد ﻣﺘﺨﺼﺺ اﻳﻦ ﺣﻮزه‬ ‫اراﺋﻪ ﻣﻲﺷﻮد؛ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻧﺸﺪه اﺳﺖ و ﺟﻨﺒﻪﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ آن ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ در ﻣﻮاﻗﻊ و ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻗﺎﺑﻞ اﺟﺮا‬ ‫ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ‪ .‬از اﻳﻦ رو ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺳﻨﺪ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ را ﺑﺪون در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﺴﻴﺎري از ﺟﻨﺒﻪﻫﺎي ﻣﻨﺤﺼﺮﺑﻪﻓﺮد ﭘﺮوژه‬ ‫اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد‪.‬‬ ‫‪ -4-1‬ﺗﻮﺿﻴﺤﺎت ﻣﺨﺘﺼﺮ آزﻣﻮنﻫﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﻫﺪف آﮔﺎﻫﻲ ﻓﺮاﻫﻢ ﺷﺪهاﻧﺪ از اﻳﻦ رو ﺟﻬﺖ ﺗﻜﻤﻴﻞ ﺑﺤﺚ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ‬ ‫اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﺷﻮد‪.‬‬ ‫‪ -5-1‬ﻣﻘﺎدﻳﺮ اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﺑﺎ واﺣﺪﻫﺎي اﻳﻨﭻ و ﭘﻮﻧﺪ اراﺋﻪ ﺷﺪهاﻧﺪ و ﻣﻘﺎدﻳﺮ اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﻧﺸﺪه درون ﭘﺮاﻧﺘﺰ و ﺗﻨﻬﺎ‬ ‫ﺑﺮاي اﻃﻼع ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪ -6-1‬اﻳﻦ اﺳﺘﺎﻧﺪارد ادﻋﺎﻳﻲ ﺑﺮاي ﭘﺎﺳﺦﮔﻮﻳﻲ ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﻧﮕﺮاﻧﻲﻫﺎي اﻳﻤﻨﻲ‪ ،‬در ﺻﻮرت وﺟﻮد و در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ‬ ‫اﺳﺘﻔﺎده از آن ﻧﺪارد‪ .‬ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ آن ﺑﺎ ﻛﺎرﺑﺮان ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد و ﻛﺎرﺑﺮ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ ﻣﺸﻮرت ﻣﻨﺎﺳﺐ‪ ،‬ﺑﻪﻛﺎرﮔﻴﺮي‬ ‫ﺷﻴﻮهﻫﺎي اﻳﻤﻨﻲ ﻣﻘﺘﻀﻲ‪ ،‬ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﻛﺎرﺑﺮدي و ﻣﺸﺨﺺ ﻛﺮدن ﻣﺤﺪودﻳﺖﻫﺎي روشﻫﺎ ﭘﻴﺶ از اﺳﺘﻔﺎدهي‬ ‫از ﻣﻮاد اﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪ -2‬اﺳﻨﺎد ارﺟﺎﻋﻲ‬ ‫‪ -1-2‬ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ و ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻨﺪي ﺷﺪه اﻧﺠﻤﻦ ﻣﻮاد و آزﻣﻮن آﻣﺮﻳﻜﺎ‪ 4‬ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪ -2-2‬اﺳﻨﺎد دﻳﮕﺮ‪.5‬‬ ‫‪ -3‬واژه ﺷﻨﺎﺳﻲ ﻓﻨﻲ‬ ‫‪ -1-3‬ﺗﻌﺎرﻳﻒ ﻟﻐﺎت اﺧﺘﺼﺎﺻﺎً ﺑﺮاي اﻳﻦ اﺳﺘﺎﻧﺪارد اﺳﺖ‪:‬‬ ‫‪ -1-1-3‬اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ ﺑﻪ ﻣﺎدهاي اﻃﻼق ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺗﺠﺪﻳﺪ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻣﻴﺎن ذراﺗﻲ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﻪﺳﺒﺐ ﻓﺮﺳﺎﻳﺶ ﻳﺎ ﻓﺮآﻳﻨﺪﻫﺎي ﺗﺨﺮﻳﺒﻲ دﻳﮕﺮ از دﺳﺖ رﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻪﻛﺎر ﻣﻲرود‪ .‬ﻫﺪف درﻣﺎن ﺑﺎ اﺳﺘﺤﻜﺎم‬ ‫ﺑﺨﺶ‪ ،‬ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻴﺰان ﺗﺨﺮﻳﺐ در ﺳﻨﮓ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫)‪(94‬‬


‫‪ -2-1-3‬ﻣﺘﺨﺼﺺ‪ -‬ﻣﻌﻤﺎر‪ ،‬ﺣﻔﺎﻇﺘﮕﺮ‪ -‬ﻣﺮﻣﺘﮕﺮ‪ ،‬ﻣﻬﻨﺪﺳﻴﻦ و ﻳﺎ دﻳﮕﺮ اﻓﺮاد ﺣﺮﻓﻪاي و ﺑﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ در اﻧﺘﺨﺎب و‬ ‫اﺳﺘﻔﺎده از اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶﻫﺎي ﺳﻨﮓ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ در اداﻣﻪ ﺑﺎ ﻟﻔﻆ ﻣﺘﺨﺼﺺ ﺑﻪ آنﻫﺎ اﺷﺎره ﻣﻲﺷﻮد‪.‬‬ ‫‪ -4‬اﻫﻤﻴﺖ و اﺳﺘﻔﺎده‬ ‫‪ -1-4‬اﻃﻼﻋﺎت اﻳﻦ راﻫﻨﻤﺎ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﺘﺨﺼﺼﻴﻦ در اﻧﺘﺨﺎب و اﺳﺘﻔﺎده از اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪ -2-4‬اﺳﺘﻔﺎده از اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﭘﺲ از در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺆﺛﺮ در ﻓﺮآﻳﻨﺪ ﺗﺨﺮﻳﺐ‬ ‫ﺳﻨﮓﻫﺎ ﺻﻮرت ﭘﺬﻳﺮد‪ .‬ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ روش‪ ،‬ﺑﺮرﺳﻲ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻧﺒﻪ ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﺤﻴﻄﻲ ﻣﻮﺟﻮد و ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ اﻗﺪام ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز ﺑﺎ‬ ‫ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞﻫﺎي آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻫﻲ ﺑﺮ ﺳﻨﮓ و ﻓﺮآوردهﻫﺎي ﺗﺨﺮﻳﺒﻲ آن اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻌﻴﻴﻦ اﻃﻼﻋﺎت ﻣﻜﺎﻧﻴﺴﻢ‬ ‫ﺗﺨﺮﻳﺐ‪ ،‬ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻃﺮح ﺣﻔﺎﻇﺘﻲ ﺳﻨﮓ اﻣﻜﺎنﭘﺬﻳﺮ ﻣﻲﮔﺮدد‪ .‬ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ اﻳﻦ ﺑﺮرﺳﻲﻫﺎي ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻲ ﻧﺸﺎن‬ ‫دﻫﻨﺪ ﻛﻪ اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺸﻲ درﻣﺎﻧﻲ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪ -3-4‬ﻓﺮآﻳﻨﺪ ﺗﺨﺮﻳﺐ ‪ -‬ﻣﺒﺤﺚ ﻓﺮآﻳﻨﺪ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﻓﺮاﺗﺮ از اﻫﺪاف اﻳﻦ اﺳﺘﺎﻧﺪارد اﺳﺖ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ آﮔﺎﻫﻲ از‬ ‫ﻓﺮآﻳﻨﺪ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﺑﺮاي ارزﻳﺎﺑﻲ و اﻧﺘﺨﺎب روش درﻣﺎﻧﻲ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺳﻨﮓ ﺑﻪ اﻧﻀﻤﺎم اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺸﻲ ﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ‬ ‫ﺣﻴﺎﺗﻲ اﺳﺖ )ﺑﺮاي ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ در اﻳﻦ زﻣﻴﻨﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﮔﺮدد(‪.‬‬ ‫‪ -4-4‬اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺸﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﻳﻜﻲ از ﺑﺨﺶﻫﺎي ﻃﺮح ﺣﻔﺎﻇﺘﻲ ﺟﺎﻣﻊ ﻣﺤﺴﻮب ﮔﺮدد و اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺸﻲ‬ ‫ﺳﻨﮓ ﺑﺪون ﺑﺮﻃﺮف ﻧﻤﻮدن ﻣﺸﻜﻼت اﺳﺎﺳﻲ ﻣﻮﺟﻮد در ﻓﺮآﻳﻨﺪ ﺗﺨﺮﻳﺐ )ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ رﻃﻮﺑﺖ ﺻﻌﻮدي ﻳﺎ زﻫﻜﺸﻲ‬ ‫ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ( ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ دﻟﻴﻠﻲ ﺑﺮاي ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺸﺪن درﻣﺎن اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺸﻲ ﻳﺎ ﺧﻮد ﻋﺎﻣﻞ آﺳﻴﺐ و ﺗﺴﺮﻳﻊ ﻣﻴﺰان‬ ‫ﺗﺨﺮﻳﺐ در ﺳﻨﮓ ﺷﻮد‪ .‬ﺷﺮاﻳﻂ ﺳﻨﮓ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺒﻞ و ﺑﻌﺪ از درﻣﺎن ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻛﺎﻣﻞ ﻣﺴﺘﻨﺪﻧﮕﺎري ﮔﺮدد‪.‬‬ ‫‪ -5-4‬ﺗﺠﺮﺑﻴﺎت ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﺸﺎن دادهاﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﺧﻲ اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶﻫﺎ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﺎﻋﺚ ﮔﺴﺘﺮش ﺗﺨﺮﻳﺐ و ﻳﺎ‬ ‫ﺑﻪوﺟﻮد آوردن ﻣﺸﻜﻼت ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ ﻧﺸﺪه ﮔﺮدﻧﺪ‪ .‬در ﺑﺮﺧﻲ ﻣﻮارد‪ ،‬ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ در ﻛﻞ‪ ،‬اﺳﺘﻔﺎده از اﺳﺘﺤﻜﺎم‬ ‫ﺑﺨﺶ در ﺳﻨﮓ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ .‬اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺸﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻌﺪ از ﺗﻼشﻫﺎي ﻧﺎﻣﻮﻓﻖ ﺑﺮاي زدودن ﻳﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻨﺸﺄ‬ ‫زوال ﺑﻪﻛﺎر ﺑﺮده ﺷﻮد‪.‬‬ ‫‪ -6-4‬ﻣﻲﺑﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ را در ﻧﻈﺮ داﺷﺖ ﻛﻪ ﻓﺮآﻳﻨﺪ اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺸﻲ ﺳﻨﮓﻫﺎي ﻣﺘﺨﻠﺨﻞ ﻳﻚ اﻗﺪام‬ ‫ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ اﺳﺖ و اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶﻫﺎﻳﻲ ﺑﺎﻳﺪ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ در آﻳﻨﺪه درﻣﺎن ﻣﺠﺪد ﺳﻨﮓ را اﻣﻜﺎن ﭘﺬﻳﺮ‬ ‫ﮔﺮداﻧﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل درﻣﺎن ﺳﻨﮓﻫﺎي ﻣﺘﺨﻠﺨﻞ‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﻮاد آﺑﮕﺮﻳﺰ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ اﺟﺎزه درﻣﺎن ﻣﺠﺪد ﺑﺎ اﺳﺘﺤﻜﺎم‬ ‫ﺑﺨﺶﻫﺎي ﭘﺎﻳﻪ آﺑﻲ را در آﻳﻨﺪه ﻣﻘﺪور ﻧﺴﺎزﻧﺪ‪.‬‬ ‫‪ -7-4‬اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺸﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي ﻳﺎ ﺑﻪ ﺗﺄﺧﻴﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻦ ﺣﺮﻛﺖ ﺑﺨﺎر آب از ﻣﻴﺎن ﺳﻨﮓ ﺷﻮد‬ ‫ﻧﻤﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﻴﺮد‪.‬‬

‫)‪(95‬‬


‫‪ -5‬روش ﺷﻨﺎﺳﻲ‬ ‫‪ -1-5‬ﺑﺨﺶﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ اﻳﻦ ﺳﻨﺪ ﺑﻪ ﻧﺤﻮي ﺳﺎﻣﺎﻧﺪﻫﻲ ﺷﺪه ﻛﻪ در ﺑﺮﮔﻴﺮﻧـﺪه ﻫـﺮ ﻣﺮﺣﻠـﻪ از ﻓﺮآﻳﻨـﺪ اﻧﺘﺨـﺎب‬ ‫اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫‪ -1-1-5‬ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶﻫﺎي ﺳﻨﮓ ﺑﺎ اﻫﺪاف ﻛﺎرﺑﺮدي‪.‬‬ ‫‪ -2-1-5‬دﻗﺖ در ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ ﻣﻨﺘﺨﺐ‪.‬‬ ‫‪ -3-1-5‬آﻧﺎﻟﻴﺰ و ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺧﻮاص ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎي درﻣﺎن ﺷﺪه و درﻣﺎن ﻧﺸﺪه‪.‬‬ ‫‪ -4-1-5‬ﺗﻬﻴﻪ و ارزﻳﺎﺑﻲ ﭘﺎﻧﻞﻫﺎي آزﻣﺎﻳﺸﻲ در ﻣﺤﻞ‪.‬‬ ‫‪ -5-1-5‬ارزﻳﺎﺑﻲ ﻧﻬﺎﻳﻲ ﻋﻤﻠﻜﺮد و ﻛﺎراﻳﻲ اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ‪.‬‬ ‫‪ -6‬اﻫﺪاف ﻋﻤﻠﻜﺮدي ﺑﺮاي اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶﻫﺎي ﺳﻨﮓ‬ ‫‪ -1-6‬ﻧﻴﺎز اﺳﺖ ﻗﺒﻞ از اﻧﺘﺨﺎب اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ ﺧﻮاص ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ )ﻣﻼكﻫﺎي ﻋﻤﻠﻜﺮد( در ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﺤﻴﻄﻲ ﻛﻪ‬ ‫در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﻨﮓ در آن ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ ،‬ﻣﺸﺨﺺ ﺷﻮد‪ .‬در اداﻣﻪ ﻓﻬﺮﺳﺘﻲ از ﻣﺸﺨﺼﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﺷﺮاﻳﻂ‬ ‫ﻣﺘﻨﻮع ﻗﺮارﮔﻴﺮي در ﻣﺤﻴﻂ ﻣﻬﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ؛ آﻣﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺑﺮاي ﻳﻚ ﻛﺎرﺑﺮد ﺧﺎص ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻣﺪ ﻧﻈﺮ‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ در آﻳﻨﺪه ﺑﺮاي ﻣﺘﺨﺼﺺ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺳﻨﮓ ﺟﻬﺖ اﻧﺘﺨﺎب آن ﺧﻮاص ﻛﺎرﺑﺮدي ﺿﺮوري اﺳﺖ و در ﻧﻈﺮ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻦ آنﻫﺎ ﺑﺮاي ﻛﺎرﺑﺮدﻫﺎي وﻳﮋه اﻟﺰاﻣﻲ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪ -1-1-6‬ﻋﻤﻖ ﻧﻔﻮذ‪ :‬اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺪاﻗﻞ در ﻻﻳﻪﻫﺎي ﻫﻮازده و ﻓﺮﺳﻮدهي ﺳﻨﮓ و ﺗﺎ ﺑﺨﺶ ﺳﺎﻟﻢ‬ ‫درون ﺳﻨﮓ ﻧﻔﻮذ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﺸﺎن داده اﺳﺖ ﻣﻴﺰان ﻋﻤﻖ ﻧﻔﻮذ ﺑﻴﺸﺘﺮ‪ ،‬اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ درﻣﺎﻧﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮي را در‬ ‫ﭘﻲ ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ‪ .‬اﻳﺠﺎد ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻣﻴﺎن ﻻﻳﻪﻫﺎي آﺳﻴﺐدﻳﺪه و اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺸﻲ ﺷﺪه در ﺳﻄﺢ و در درون ﺳﻨﮓ‪،‬‬ ‫ﺑﺎﻋﺚ ﻛﺎﻫﺶ ﻻﻳﻪاي ﺷﺪن ﻳﺎ ﻛﻨﺪه ﺷﺪن ﭘﻮﺳﺘﻪ در ﺑﺨﺶ درﻣﺎن ﺷﺪه ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫‪ -2-1-6‬ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺸﻲ‪ :‬درﻣﺎن ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮاص ﻣﻜﺎﻧﻴﻜﻲ ﺳﻨﮓ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻓﺸﺎري و ﺧﻤﺸﻲ‪،‬‬ ‫ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺳﺎﻳﺸﻲ و ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻓﺮﺳﺎﻳﺶ را اﻓﺰاﻳﺶ دﻫﺪ‪.‬‬ ‫‪ -3-1-6‬ﻧﻔﻮذ ﭘﺬﻳﺮي ﺑﺨﺎر آب_ ﻋﻤﻠﻴﺎت درﻣﺎن ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﻴﺰان اﻧﺘﻘﺎل ﺑﺨﺎر آبِ ﺳﻨﮓ را ﺑﻪﺻﻮرت ﻗﺎﺑﻞ‬ ‫ﻣﻼﺣﻈﻪاي ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻗﺮار دﻫﺪ‪.‬‬ ‫‪ -4-1-6‬ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﻴﺮوﻫﺎي اﻧﺒﺴﺎط داﺧﻠﻲ_ درﻣﺎن ﺑﺎﻳﺴﺖ ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺗﺨﺮﻳﺐﻫﺎي ﻧﺎﺷﻲ‬ ‫از ﺗﺒﻠﻮر ﻧﻤﻚﻫﺎ ﻳﺎ ﺗﺄﺛﻴﺮات ﭼﺮﺧﻪي ﻳﺦ زدن و ذوب ﺷﺪن در ﺳﻨﮓ را اﻓﺰاﻳﺶ دﻫﺪ‪.‬‬ ‫‪ -5-1-6‬ﻣﺸﺨﺼﺎت اﻧﺒﺴﺎط ﺣﺮارﺗﻲ_ ﺿﺮﻳﺐ اﻧﺒﺴﺎط ﺣﺮارﺗﻲ ﺳﻨﮓ درﻣﺎن ﺷﺪه ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﻔﺎوت زﻳﺎدي‬ ‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﻨﮓ درﻣﺎن ﻧﺸﺪه داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫)‪(96‬‬


‫‪ -6-1-6‬ﻇﺎﻫﺮ_ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﻄﻠﻮب در اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶﻫﺎي ﺳﻨﮓ اﻳﺠﺎد ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮات در ﻇﺎﻫﺮ ﺳﻨﮓ اﺳﺖ‪،‬‬ ‫ﺧﺼﻮﺻﺎً ﺗﻐﻴﻴﺮ در ﺑﺎﻓﺖ‪ ،‬ﻓﺎم رﻧﮕﻲ‪ ،‬ارزش رﻧﮕﻲ‪ ،‬ﺑﺮاﻗﻴﺖ‪ ،‬روﺷﻨﺎﻳﻲ ﻳﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ در اﻧﻌﻜﺎس‪.‬‬ ‫‪ -7-1-6‬ﻧﻤﻲﺑﺎﻳﺪ ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﺟﺬب ذرات ﭘﺮاﻛﻨﺪه در ﻫﻮا ﺷﺎﻣﻞ دوده و ﮔﺮد و ﻏﺒﺎر در ﺳﻨﮓ درﻣﺎن ﺷﺪه ﻧﺴﺒﺖ‬ ‫ﺑﻪ ﺳﻨﮓ درﻣﺎن ﻧﺸﺪه اﻓﺰاﻳﺶ ﻳﺎﺑﺪ‪.‬‬ ‫‪ -8-1-6‬دوام_ ﺳﻨﮓ اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺸﻲ ﺷﺪه ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮاص ﺑﻬﺒﻮد ﻳﺎﻓﺘﻪاش را ﺑﺮاي ﻃﻮﻻﻧﻲ ﻣﺪت ﺣﻔﻆ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬ ‫‪ -9-1-6‬ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ آب _ ﻋﻤﻠﻴﺎت درﻣﺎﻧﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺳﻨﮓ در ﻣﻘﺎﺑﻞ اﻧﺤﻼل و ﻓﺮﺳﻮدﮔﻲ ﻧﺎﺷﻲ از‬ ‫آب را ﺑﻬﺒﻮد دﻫﺪ‪ .‬ﺳﻨﮓ زوال ﻳﺎﻓﺘﻪاي ﻛﻪ درﻣﺎن ﻣﻲﺷﻮد ﺑﺎﻳﺴﺖ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻓﺮﺳﺎﻳﺸﻲاش ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﻨﮓ درﻣﺎن‬ ‫ﻧﺸﺪه اﻓﺰاﻳﺶ ﻳﺎﺑﺪ‪.‬‬ ‫‪ -10-1-6‬ﻓﺮﺳﺎﻳﺶ زﻳﺴﺘﻲ_ اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺴﺘﺮي ﺑﺮاي ﺗﻐﺬﻳﻪ و ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲ ﺑﺮاي رﺷﺪ و ﻧﻤﻮ‬ ‫ﮔﻮﻧﻪﻫﺎي ﻓﺮﺳﺎﻳﺸﮕﺮ ﺑﺎﻛﺘﺮﻳﺎﻳﻲ و ﮔﻴﺎﻫﺎن رﻳﺰ‪ 6‬ﻓﺮاﻫﻢ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ -7‬ﻣﻼﺣﻈﺎﺗﻲ در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ‬ ‫‪ -1-7‬ﻫﺪف از درﻣﺎن اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺸﻲ‬ ‫‪ -1-1-7‬ﻫﺪف اﺻﻠﻲ درﻣﺎن اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺸﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻌﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻧﻮﻋﺎً‪ ،‬ﻫﺪف درﻣﺎن اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺸﻲ ﺗﺠﺪﻳﺪ‬ ‫ﭘﻴﻮﻧﺪﻫﺎ ﻣﻴﺎن ذراﺗﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻀﻌﻴﻒ ﺷﺪه‪ ،‬دﭼﺎر رﻳﺰﺗﺮك ﺷﺪه ﻳﺎ ﺗﻮﺳﻂ دﻳﮕﺮ ﻣﻜﺎﻧﻴﺴﻢﻫﺎي ﻣﺨﺮب و‬ ‫ﻫﻮازدﮔﻲ از دﺳﺖ رﻓﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬درﻣﺎن ﺑﺎﻳﺪ ﻃﻮل ﻋﻤﺮ و ﺑﻘﺎي ﺳﻨﮓ را ﺑﺪون اﻳﺠﺎد ﭘﻴﺎﻣﺪﻫﺎي ﻣﻀﺮ اﻓﺰاﻳﺶ دﻫﺪ‪.‬‬ ‫‪ -2-7‬دﺳﺘﻮراﻟﻌﻤﻞﻫﺎي ﺗﺎرﻳﺨﻲ ﺣﻔﺎﻇﺖ‬ ‫‪ -1-2-7‬درﻣﺎن ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ اﺟﺮا در ﺑﻨﺎﻫﺎ‪ ،‬اﺻﻮل اﻳﻤﻨﻲ ﻣﺮﺳﻮم و دﺳﺘﻮراﻟﻌﻤﻞﻫﺎي ﺗﺎرﻳﺨﻲ ﺣﻔﺎﻇﺖ‬ ‫ﻣﻄﺎﺑﻘﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻢ راﺳﺘﺎ ﺑﺎ ﻛﻨﻮاﻧﺴﻴﻮنﻫﺎي ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﻧﮕﻬﺪاري )ر‪ .‬ك ﺑﻪ ﺑﺨﺶ ‪ (2-2‬و‬ ‫اﺻﻮل ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫‪ -2-2-7‬ﺑﺮاي ﺳﺎﺧﺘﺎرﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻫﻨﺮي‪ ،‬ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ و ﻣﻌﻤﺎري ﻳﺎ ﺑﺎ ارزش ﺗﺎرﻳﺨﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ در اﺑﺘﺪا‬ ‫ﺑﺎﻳﺴﺖ ﻣﻼﺣﻈﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﮔﺰارش ﺛﺒﺖ و ﺿﺒﻂ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺗﺎرﻳﺨﻲ ﺻﻮرت ﮔﻴﺮد و در ﻧﻬﺎﻳﺖ درﻣﺎن اﺳﺘﺤﻜﺎم‬ ‫ﺑﺨﺸﻲ اﻧﺠﺎم ﺷﻮد‪.‬‬ ‫‪ -3-7‬ﻣﺸﺨﺼﺎت ﺳﻨﮓ_ ﻣﺸﺨﺼﺎت ﺳﻨﮓ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻮاردي ﭼﻮن‪ :‬ﮔﻮﻧﻪ ﺳﻨﮓ‪ ،‬ﺗﺮﻛﻴﺐ ﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ‪ ،‬ﺗﺮﻛﻴﺐ‬ ‫ﻛﺎﻧﻲ ﺷﻨﺎﺧﺘﻲ‪ ،‬ﺳﺎﺧﺖ و ﺑﺎﻓﺖ‪ ،‬ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺗﺨﻠﺨﻞ‪ ،‬ﺗﻮزﻳﻊ ﻣﻨﺎﻓﺬ و ﺷﺮاﻳﻂ آن ﻣﻲﺑﺎﻳﺪ ﻣﻮرد ارزﻳﺎﺑﻲ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد‪.‬‬ ‫‪ -4-7‬اﻗﺪاﻣﺎت اﻧﺠﺎم ﺷﺪه ﺗﺎرﻳﺨﻲ_ اﻗﺪاﻣﺎت اﻧﺠﺎم ﺷﺪه ﮔﺬﺷﺘﻪ در زﻣﻴﻨﻪ اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ)ﻫﺎ( و ﮔﻮﻧﻪ‬ ‫وﻳﮋه آنﻫﺎ در ﺳﻨﮓ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد‪ .‬اﺛﺮ ﺑﺨﺸﻲ درﻣﺎن ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﻪﺷﺪت واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ روش‬ ‫ﺑﻪﻛﺎرﮔﻴﺮي و ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﻮﺟﻮد در ﻃﻮل درﻣﺎن ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫)‪(97‬‬


‫‪ -5-7‬روش ﺑﻪﻛﺎرﮔﻴﺮي اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ_ در اﻧﺘﺨﺎب اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ‪ ،‬اﻣﻜﺎن ﺑﻪﻛﺎرﮔﻴﺮي آن در ﺳﻨﮓ ﻳﺎ‬ ‫ﺳﺎﺧﺘﺎر وﻳﮋه ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺳﻨﺠﻴﺪه ﺷﻮد؛ ﺑﻪﻋﻼوه ﻣﻬﺎرت ﻛﺎرﺑﺮ و ﻣﻴﺰان ﻧﺎﺣﻴﻪ ﻣﻮرد اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺸﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺪ ﻧﻈﺮ‬ ‫ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد‪ .‬روشﻫﺎي ﻛﺎرﺑﺮدي ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از‪ :‬اﺳﺘﻔﺎده از ﻗﻠﻢ ﻣﻮ‪ ،‬اﺳﺘﻔﺎده از ﺑﺨﺎر ﻳﺎ اﻓﺸﺎﻧﻪ ﻛﺮدن‪،‬‬ ‫ﻏﻮﻃﻪورﺳﺎزي در ﻣﺎده اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ‪ ،‬اﺷﺒﺎع ﺳﺎزي ﺑﺮ اﺳﺎس ﺧﺎﺻﻴﺖ ﺑﺎﻻروﻧﺪه ﻣﻮﺋﻴﻨﮕﻲ و ﻧﻔﻮذ دادن ﺗﻮﺳﻂ‬ ‫ﻓﺸﺎر اﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪ -6-7‬ﻣﻼﺣﻈﺎت زﻳﺴﺖ ﻣﺤﻴﻄﻲ_ ﻛﻮﺷﺶﻫﺎ ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر ﻣﻬﻴﺎ ﻧﻤﻮدن ﺷﺮاﻳﻄﻲ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺟﻬﺖ اﺳﺘﻔﺎده از‬ ‫اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ و ﺣﻼل‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ از آزاد ﺷﺪن آﻻﻳﻨﺪهﻫﺎي ﭘﺮ ﺧﻄﺮ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺻﻮرت ﭘﺬﻳﺮد‪.‬‬ ‫ﺷﺮاﻳﻂ اﺧﺘﻼط ﺗﺮﻛﻴﺒﺎت آﻟﻲ ﻓﺮار‪ 7‬و اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺳﻂ ﻛﺎرﺧﺎﻧﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻛﻨﻨﺪه ﺑﺮ اﺳﺎس ﺷﻴﻮه ‪D3960‬‬

‫ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪﻛﺎرﮔﻴﺮي اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻗﻮاﻋﺪ زﻳﺴﺖ ﻣﺤﻴﻄﻲ ﻗﺎﺑﻞ اﺟﺮا ﻣﻄﺎﺑﻘﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻳﻦ اﻣﺮ‬ ‫ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺘﻲ ﺑﺮاي ﻛﺎرﺑﺮ اﺳﺖ ﺗﺎ از ﺗﻐﻴﻴﺮﻫﺎي ﻛﺎرﺑﺮدي اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎ آﮔﺎه ﺷﻮد‪.‬‬

‫‪ -8‬ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺳﻨﮓ درﻣﺎن ﻧﺸﺪه‬ ‫‪ -1-8‬ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎي ﺳﻨﮓ ﻓﺮﺳﻮدهي درﻣﺎن ﻧﺸﺪه ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاي ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻧﻮع ﺗﺨﺮﻳﺐ و دﻻﻳﻞ آن‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺿﺮورت‬ ‫درﻣﺎن اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺸﻲ ﻣﻮرد ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻗﺮار ﮔﻴﺮﻧﺪ‪.‬‬ ‫‪ -1-1-8‬اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ ﻧﻤﻲﺑﺎﻳﺪ از ﺣﺮﻛﺖ ﺑﺨﺎر و رﻃﻮﺑﺖ از داﺧﻞ ﺑﻪﺑﻴﺮون ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﻛﻨﺪ ﻳﺎ ﺗﺄﺛﻴﺮ‬ ‫ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﻲ در ﺑﻪ ﺗﺄﺧﻴﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻦ آن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ زﻳﺮا اﻳﻦ اﻣﺮ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺳﻨﮓ ﮔﺮدد‪.‬‬ ‫‪ -2-8‬اﻧﺘﺨﺎب آزﻣﻮنﻫﺎي )ﻛﺎرﺑﺮدي( و ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻧﺘﺎﻳﺞ آنﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺳﻂ ﺣﻔﺎﻇﺘﮕﺮان ﻣﺘﺨﺼﺺ ﺳﻨﮓ اﻧﺠﺎم‬ ‫ﮔﺮدد‪ .‬آزﻣﻮنﻫﺎي ﻛﺎرﺑﺮدي ﺑﺎﻳﺪ روي ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎي ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺗﻲ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﺷﺪه و ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎي ﺳﺎﻟﻢ ﺳﻨﮓ ﻣﻮرد آزﻣﺎﻳﺶ‬ ‫ﻗﺮار ﮔﻴﺮﻧﺪ‪ .‬آزﻣﻮنﻫﺎي ‪ ASTM‬ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺘﺨﺼﺼﻴﻦ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺳﻨﮓ ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺳﺎزي آنﻫﺎ‬ ‫ﺑﺮاي ﻣﻮاد ﺗﺎرﻳﺨﻲ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪ -1-2-8‬آزﻣﻮن ﺳﻨﮓ ﺷﻨﺎﺳﻲ_ آزﻣﻮنﻫﺎي ﺳﻨﮓ ﺷﻨﺎﺳﻲ و آزﻣﺎﻳﺶﻫﺎي ﭘﺮاش ﭘﺮﺗﻮ اﻳﻜﺲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ‬ ‫ﺗﺮﻛﻴﺐ ﻛﺎﻧﻲ ﺷﻨﺎﺳﻲ‪ ،‬رﻳﺨﺖ ﺷﻨﺎﺳﻲ و دﻳﮕﺮ ﻣﻮارد ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﺳﻨﮓﻫﺎي ﺗﺎرﻳﺨﻲ را ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬آزﻣﻮنﻫﺎي‬ ‫ﻓﻮق ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻣﺸﺎورت و ﻫﺪاﻳﺖ ﻣﺘﺨﺼﺼﻴﻦ ﺣﻮزه ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺳﻨﮓ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮاي راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺮاﺟﻌﻪ‬ ‫ﺷﻮد ﺑﻪ راﻫﻨﻤﺎي ‪ C295‬ﻛﻪ ﺑﺮاي اﺳﺘﻔﺎده در ﺳﻨﮓ اﺻﻼح ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪ -2-2-8‬ﺟﺬب آب _ از دﻳﮕﺮ آزﻣﻮنﻫﺎي ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪه ﺑﺮاي ﺟﺬب آب و ﭼﮕﺎﻟﻲ ﻧﺴﺒﻲ ﺟﺴﻢ در ﻛﻠﻴﻪ‬ ‫ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎي ﺳﻨﮓﻫﺎي ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺑﻨﺎﻫﺎ )ﺑﻪ ﻏﻴﺮ از اﺳﻠﻴﺖ‪ (8‬آزﻣﻮن اﺳﺘﺎﻧﺪارد ‪ 9C97‬اﺳﺖ‪ .‬آزﻣﻮن ﻣﺬﻛﻮر روش‬ ‫ﺳﺎدهاي ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر اﻧﺪازهﮔﻴﺮي وزن‪ 10‬ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺳﻨﮓ ﻏﻮﻃﻪور ﺷﺪه در آب‪ ،‬ﺑﺮاي ﻳﻚ دوره ﺑﻴﺴﺖ و ﭼﻬﺎر ﺳﺎﻋﺘﻪ‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ روش ﺑﻪﺻﻮرت ﮔﺴﺘﺮده در ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻴﺰان ﺟﺬب آب‪ ،‬ﻗﺒﻞ و ﺑﻌﺪ از اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺸﻲ ﺳﻨﮓ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ‬ ‫)‪(98‬‬


‫اﻳﻨﻜﻪ ﺗﺎﺑﻌﻲ از زﻣﺎن اﺳﺖ ﺑﻌﺪ از ﻋﻤﻠﻴﺎت ﭘﻴﺮﺳﺎزي ﺗﺴﺮﻳﻌﻲ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬درﻣﺎن ﺳﻨﮓ ﺑﺎ اﺳﺘﺤﻜﺎم‬ ‫ﺑﺨﺶ آﺑﮕﺮﻳﺰ ﺑﺎﻋﺚ ﻛﺎﻫﺶ ﻧﺴﺒﺘﺎً زﻳﺎد ﺟﺬب آب ﻣﻲﺷﻮد و اﻓﺰاﻳﺶ ﺟﺬب آب ﭘﺲ از اﺳﺘﻔﺎده از اﻳﻦ روش‬ ‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺗﺎﺑﻌﻲ از ﭘﻴﺮﺳﺎزي ﻗﻠﻤﺪاد ﺷﻮد‪ .‬ﺻﺤﺖ اﻳﻦ روش ﻫﻨﻮز ﺑﻪدرﺳﺘﻲ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪ -3-2-8‬آزﻣﻮن ﺟﺬب ﻣﻮﺋﻴﻨﮕﻲ ﻟﻮﻟﻪ ﻛﺎرﺳﺘﻦ‪ _11‬ﺑﺨﺶ ‪ 2-2‬ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺷﻮد‪ .‬ﻟﻮﻟﻪ ﻛﺎرﺳﺘﻦ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﭘﻴﭗ‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺨﺶ ﺑﺮآﻣﺪه آن ﺗﺨﺖ اﺳﺖ و ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻋﻤﻮد ﺑﺮ ﺑﺨﺶ ﺑﺪﻧﻪ ﻛﻪ ﻟﻮﻟﻪاي ﻣﺪرج اﺳﺖ ﻣﺘﺼﻞ ﺷﺪه‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬ﻛﺎرﺳﺘﻦ ﺑﺎ ﺑﺘﻮﻧﻪ‪ 12‬ﭼﺴﺒﻨﺎك )ﺷﺒﻴﻪ ﺧﻤﻴﺮ ﺑﺎزي( ﺑﻪﺻﻮرت ﻋﻤﻮدي روي ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻧﺼﺐ ﻣﻲﺷﻮد و ﭘﺲ از‬ ‫ﻧﺼﺐ‪ ،‬آب ﺑﻪ داﺧﻞ ﻟﻮﻟﻪ رﻳﺨﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد ﺗﺎ اﻧﺪازه آن در ﺑﺨﺶ ﻣﺪرج‪ ،‬روي ﻋﺪد ﺻﻔﺮ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﻮد‪ .‬ﻣﻴﺰان آب‬ ‫ﺟﺬب ﺷﺪه در درون ﺳﻄﺢ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺗﺎﺑﻌﻲ از زﻣﺎن اﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪ -4-2-8‬آﻧﺎﻟﻴﺰﻫﺎي ﻧﻤﻚ ﻣﺤﻠﻮل‬

‫‪13‬‬

‫آﻧﺎﻟﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﺑﺮاي ﺗﻌﻴﻴﻦ وﺟﻮد و ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﻧﻤﻚﻫﺎي ﻣﺤﻠﻮل ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺳﻮﻟﻔﺎتﻫﺎ‪ ،‬ﻛﻠﺮﻳﺪﻫﺎ و ﻧﻴﺘﺮاتﻫﺎ در ﺳﻨﮓ‬ ‫اﻧﺠﺎم ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ ،‬ﻋﻤﻮﻣﺎً ﺑﺮاي ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ آﻧﻴﻮنﻫﺎ و ﻛﺎﺗﻴﻮنﻫﺎ ﻧﻤﻚﻫﺎي ﺷﻜﻔﺘﻪ ﺷﺪه از ﺳﻨﮓﻫﺎي ﺧﺮد ﺷﺪه ﻳﺎ‬ ‫ﺣﻞ ﺷﺪه در آب ﺗﻮﺳﻂ اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎي ﻣﺘﻔﺎوت ﻣﻴﻜﺮوﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ‬

‫‪14‬‬

‫ﻳﺎ روشﻫﺎي ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ دﺳﺘﮕﺎﻫﻲ‬

‫)ﺟﺬب اﺗﻤﻲ‪ ،‬ﻳﻮن ﻛﺮوﻣﺎﺗﻮﮔﺮاﻓﻲ و ﻏﻴﺮه(‪ ،‬اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺗﺮﻛﻴﺒﺎت اﺻﻠﻲ ﻣﻮﺟﻮد ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺗﻮﺳﻂ‬ ‫ﭘﺮاش ﭘﺮﺗﻮ اﻳﻜﺲ‪ ،‬ﺿﺮﻳﺐ ﺷﻜﺴﺖ و ﻣﻴﻜﺮوﺳﻜﻮپ ﻧﻮري ﭘﻼرﻳﺰان و ﻏﻴﺮه ﺻﻮرت ﭘﺬﻳﺮد‪ .‬ﻳﻘﻴﻨﺎً وﺟﻮد ﻧﻤﻚﻫﺎ در‬ ‫ﺳﻨﮓ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻣﺎﻧﻌﻲ ﺑﺮاي اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶﻫﺎ اﻳﺠﺎد ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻧﻤﻚﻫﺎ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﺷﻮﻧﺪ و ﺳﻨﮓ ﻫﻨﻮز ﺑﻪ اﻧﺪازه‬ ‫ﻛﺎﻓﻲ ﻣﻘﺎوﻣﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﻘﺎوم ﺳﺎﺧﺘﻦ آنﻫﺎ در ﻣﻘﺎﺑﻞ درﻣﺎن ﻣﻜﺎﻧﻴﻜﻲ‪ ،‬ﺳﻄﻮح ﻧﻤﻜﻲ ﺷﻜﻔﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﺎ‬ ‫ﺑ‪‬ﺮس زدوده ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮﻃﺮف ﻧﻤﻮدن ﻧﻤﻚﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ در ﻋﻤﻖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻔﻮذ ﻛﺮدهاﻧﺪ ﺗﻮﺳﻂ درﻣﺎنﻫﺎي ﻣﺒﺘﻨﻲ ﺑﺮ‬ ‫ﺿﻤﺎدﮔﺬاري ﻳﺎ ﺑﺮاي ﺳﻨﮓﻫﺎي ﻛﻢ ﺗﺨﻠﺨﻞ‪ ،‬ﺗﻮﺳﻂ ﺷﺴﺘﻦ ﺑﺎ آب و دﻳﮕﺮ روشﻫﺎ ﺻﻮرت ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ .‬اﮔﺮ ﺳﻨﮓ‬ ‫ﺿﻌﻴﻒ ﺑﺎﺷﺪ و ﺗﺎب ﻣﻘﺎوﻣﺖ درﻣﺎنﻫﺎي ﻣﻜﺎﻧﻴﻜﻲ را ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺴﺖ ﭘﻴﺶ اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺸﻲ ﺑﺎ اﺳﺘﺤﻜﺎم‬ ‫ﺑﺨﺶ ﻣﻨﺎﺳﺐ اﻧﺠﺎم ﺷﻮد و در اداﻣﻪ ﺑﺎ ﻳﻜﻲ از روشﻫﺎي آﺑﻲ ﻧﻤﻚﻫﺎ زدوده ﺷﻮد‪ .‬در ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻣﻮارد ﻣﻨﺎﺑﻊ‬ ‫ﻧﻤﻚﻫﺎ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﮔﺮدﻧﺪ و اﻗﺪاﻣﺎت ﭘﻴﺸﮕﻴﺮاﻧﻪ ﺑﺮاي زدودن و ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از اﺣﺘﻤﺎل ﺗﺠﻤﻊ دوﺑﺎره آنﻫﺎ‬ ‫ﺑﻌﺪ از اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺸﻲ در آﻳﻨﺪه اﻧﺠﺎم ﺷﻮد‪.‬‬

‫‪ -9‬ﺗﺠﺰﻳﻪ ‪ -‬ﺗﺤﻠﻴﻞ و ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺳﻨﮓﻫﺎي درﻣﺎن ﺷﺪه و درﻣﺎن ﻧﺸﺪه‬ ‫‪ -1-9‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺿﺮورت اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺸﻲ ﻣﺴﺠﻞ ﺷﺪ؛ ﻋﻤﻠﻜﺮد ﻧﺴﺒﻲ اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶﻫﺎ در ﻫﺮ دو ﻧﻤﻮﻧﻪ‬ ‫ﺳﻨﮓ درﻣﺎن ﺷﺪه و درﻣﺎن ﻧﺸﺪه ﻣﻲﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روشﻫﺎي آزﻣﻮن ﻳﻜﺴﺎن ﺳﻨﮓﻫﺎ ارزﻳﺎﺑﻲ و‬ ‫ﺗﺠﺰﻳﻪوﺗﺤﻠﻴﻞ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺎﻳﺴﺖ اﻃﻤﻴﻨﺎن ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺮد روش ﺑﻪﻛﺎر ﺑﺮده ﺷﺪه ﺑﺮاي درﻣﺎن ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻗﺎﺑﻞ اﺟﺮا‬ ‫در دﻓﻌﺎت ﻣﺘﻌﺪد اﺳﺖ‪.‬‬

‫)‪(99‬‬


‫‪ -2-9‬آزﻣﺎﻳﺶﻫﺎي زﻳﺮ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﺨﺸﻲ از ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﻴﺮﻧﺪ‪ .‬آزﻣﻮن‬ ‫ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺘﺨﺼﺺ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺳﻨﮓ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﺪاد و اﻧﺪازه ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎي در دﺳﺘﺮس‬ ‫ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ‪ ،‬آزﻣﻮنﻫﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺘﺨﺼﺺ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻧﺘﺎﻳﺞ آزﻣﻮن ﺑﺎﻳﺪ در ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎي درﻣﺎن ﺷﺪه و درﻣﺎن ﻧﺸﺪه‬ ‫ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ و ﮔﺰارش ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬ ‫‪ -1-2-9‬ﻋﻤﻖ ﻧﻔﻮذ‪ -‬ﻋﻤﻖ ﻧﻔﻮذ اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ در ﺳﻨﮓ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪﺻﻮرت ﻳﻜﻨﻮاﺧﺖ و ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻛﺎﻓﻲ ﻋﻤﻴﻖ‪،‬‬ ‫ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر اﺛﺮ ﮔﺬاري ﺑﺮ ﻻﻳﻪﻫﺎ و رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﺑﺨﺸﻲ از ﺳﻨﮓ ﻛﻪ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﻧﺸﺪه ﺻﻮرت ﮔﻴﺮد‪ ،‬زﻳﺮا ﺗﺜﺒﻴﺖ ﻧﺎﺗﻤﺎم و‬ ‫ﻧﺎﻗﺺ ﻻﻳﻪﻫﺎي ﺳﻄﺤﻲ‪ ،‬ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﺗﻮرق را اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻲدﻫﻨﺪ )ﺑﺮاي ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ روشﻫﺎي ارزﻳﺎﺑﻲ ﻋﻤﻖ ﻧﻔﻮذ ﻣﺮاﺟﻌﻪ‬ ‫ﺷﻮد ﺑﻪ ‪.(Kumar , 1997‬‬ ‫‪ -2-2-9‬اﻋﻤﺎل اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ‪ -‬ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪ درﻣﺎن ﺷﺪه ﺟﺮم ﺛﺎﺑﺘﻲ ﺑﻪ دﺳﺖ آورد‪ ،‬اﻋﻤﺎل آن ﻣﺠﺎز‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﺤﻮي ﻛﻪ ﺑﻪﻛﺎرﮔﻴﺮي اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ ﺑﻪﻋﻨﻮان درﺻﺪي از ﺟﺮم ﻛﻞ ﻧﻤﻮﻧﻪ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد‪.‬‬ ‫اﻋﻤﺎل ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ ﺗﺨﻠﺨﻞ و اﻧﺘﻘﺎل ﺑﺨﺎر آب در ﺳﻨﮓ را ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﺑﻪ‬ ‫اﻫﺪاف ﻋﻤﻠﻜﺮدي ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺪاﻗﻞ اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺸﻲ ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز ﺑﻪﺻﻮرت آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻫﻲ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪه و در ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ‬ ‫ﻣﻴﺰان ﭘﻮﺷﺶ‪ ،‬ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﻴﺮد‪.‬‬ ‫‪ -3-2-9‬ﺧﻮاص ﻣﻘﺎوﻣﺘﻲ‪ -‬ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺗﻌﺪاد زﻳﺎدي از آزﻣﺎﻳﺶﻫﺎي ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﺮآوردي از ﺑﻬﺒﻮد‬ ‫ﺧﻮاص ﻣﻜﺎﻧﻴﻜﻲ ﺳﻨﮓ اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺸﻲ ﺷﺪه را ﺑﻪدﺳﺖ دﻫﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻮارد ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از‪ :‬اﻧﺪازهﮔﻴﺮي ﻣﻘﺎوﻣﺖ‬ ‫ﻓﺸﺎري‪ ،‬ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺧﻤﺸﻲ‪ ،‬ﺿﺮﻳﺐ ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻲ و ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺳﺎﻳﺸﻲ ﻛﻪ ﻫﺮ روش ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ اﻃﻼﻋﺎﺗﻲ از ﺧﻮاص‬ ‫ﻋﻤﻠﻜﺮدي ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز ﺑﺮاي ﺳﻨﮓ اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺸﻲ ﺷﺪه را در اﺧﺘﻴﺎر ﻗﺮار دﻫﺪ‪.‬‬ ‫‪ -1-3-2-9‬ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻓﺸﺎري‪ -‬ﻻزم اﺳﺖ اﻧﺪازهﮔﻴﺮي ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻓﺸﺎري ﺑﺮاي ﺳﻨﮓ ﺗﺜﺒﻴﺖ ﺷﺪهاي ﻛﻪ ﻧﻘﺸﻲ‬ ‫در ﺗﺤﻤﻞ ﺑﺎر اﻳﻔﺎ ﻣﻲﻛﻨﺪ؛ اﻧﺠﺎم ﺷﻮد‪ .‬روش آزﻣﻮن ‪ ،15 C170‬ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺮداري‪ ،‬آﻣﺎدهﺳﺎزي ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎ و ﺗﻌﻴﻴﻦ‬ ‫ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻓﺸﺎري ﺳﻨﮓ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن را ﭘﻮﺷﺶ ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬در ﻣﻮاد و ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻧﺎﻫﻤﺴﺎﻧﮕﺮد ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﻨﮓ ﻣﺮﻣﺮ‪،‬‬ ‫ﻣﻘﺎوﻣﺖﻫﺎي ﻓﺸﺎري در ﺳﻪ ﺟﻬﺖ ﻋﻤﻮد ﻣﺘﻔﺎوت ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻛﻪ اﻳﻦ اﻣﺮ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪهي وﺟﻮد ﺳﻄﻮح ﻻﻳﻪاي‪،‬‬ ‫داﻧﻪ‪ ،‬و ﺟﻬﺖ ﮔﻴﺮي اﺻﻠﻲ داﻧﻪﻫﺎ‪ 16‬در آن اﺳﺖ‪ .‬دﻗﺖ اﻳﻦ روش ﺛﺎﺑﺖ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪ -2-3-2-9‬ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺧﻤﺸﻲ و ﻣﺪول اﻻﺳﺘﻴﺴﻴﺘﻪ – ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷﻜﻞِ اﻻﺳﺘﻴﻚ در ﺳﻨﮓ‬ ‫اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺸﻲ ﺷﺪه ﺑﺎ آزﻣﻮن ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺧﻤﺸﻲ ﺳﻨﮓ اﻧﺪازهﮔﻴﺮي ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬روش آزﻣﻮن ‪ C880‬روﺷﻲ ارﺟﺢ‬ ‫اﺳﺖ )زﻳﺮا ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺑﺎرﮔﺬاري ﭼﻬﺎر ﻧﻘﻄﻪاي در ﻃﻮل ﻣﻴﻠﻪﻫﺎ‪ ،‬ﻛﻪ ﺗﻮزﻳﻊ ﺗﻨﺶ ﺧﻤﺸﻲ آن در ﻣﺤﺪوده‬ ‫ﺑﺰرگ در ﻣﺮﻛﺰ ﻧﻤﻮﻧﻪ اﺳﺖ؛ ﻋﻤﻞ ﻣﻲﻛﻨﺪ( ﺳﺎﻳﺮ روشﻫﺎ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ روش آزﻣﻮن ‪ ،17C99‬در ﺑﺎرﮔﺬاري در راﺳﺘﺎي‬ ‫ﻣﺮﻛﺰ ﻧﻤﻮﻧﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﻛﻪ ﻣﻌﺮف ﺷﻜﺴﺖ در ﻣﺤﻞ اﻋﻤﺎل ﺑﺎر )و ﻧﻪ ﻧﻘﻄﻪ ﺿﻌﻴﻒﺗﺮ( در ﺳﻨﮓ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻣﺪول اﻻﺳﺘﻴﺴﻴﺘﻪ ﺧﻤﺸﻲ ﺗﻮﺳﻂ روش آزﻣﻮن ‪ C1352‬ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫)‪(100‬‬


‫ﺗﺒﺼﺮه ‪ -1‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ آزﻣﺎﻳﺶ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روشﻫﺎي آزﻣﻮن ‪ C880‬ﻳﺎ‪ 18C1352‬اﻧﺠﺎم ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎرﮔﺬاري‬ ‫ﻫﺮ ﭘﻨﺞ ﻧﻤﻮﻧﻪ در ﺟﻬﺖ ﻣﻮازي و ﻋﻤﻮد ﺑﺮ ﺳﻄﻮح ﻻﻳﻪﺑﻨﺪي ﺳﻨﮓ ﺑﺎﻳﺪ اﻧﺠﺎم ﺷﻮد‪ .‬اﮔﺮ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻛﺎﻓﻲ در دﺳﺘﺮس‬ ‫اﺳﺖ اﻧﺪازه ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪﺻﻮرت اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﺑﺎﺷﺪ و اﮔﺮ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻫﺮ ﺿﺨﺎﻣﺘﻲ از ﺳﻨﮓ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد‪ ،‬و‬ ‫ﻃﻮل ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ ‪ 10‬ﺑﺮاﺑﺮ ﺿﺨﺎﻣﺖ آن ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﮔﺮ از ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎي ﻛﻮﭼﻚ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ ﺑﺎﻳﺪ از‬ ‫ﻃﺮﻳﻖ ﻧﻤﻮﻧﻪ آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻫﻲ ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ در ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺳﻄﺤﻲ ﺑﻠﻜﻪ ﻛﺎﻣﻼً در آن ﻧﻔﻮذ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎي درﻣﺎن ﺷﺪه و‬ ‫درﻣﺎن ﻧﺸﺪه را ﻣﻲﺗﻮان ﺑﺮاي ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ آزﻣﺎﻳﺶ ﻧﻤﻮد اﻣﺎ اﻳﻦ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪه ﺷﺮاﻳﻂ اﺳﺘﺤﻜﺎم‬ ‫ﺑﺨﺸﻲ از ﻃﺮﻳﻖ ﻧﻔﻮذ در ﺗﻤﺎم ﺿﺨﺎﻣﺖ ﺳﻨﮓ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ -3-3-2-9‬ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺳﺎﻳﺸﻲ‪ -‬اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶﻫﺎ ﻋﻤﻮﻣﺎً ﺑﺮاي ﺑﻪﺣﺪاﻗﻞ رﺳﺎﻧﺪن ﻓﺮﺳﻮدﮔﻲ و ﺳﺎﻳﺶ ﺳﻄﻮح‬ ‫ﺗﺨﺮﻳﺐ ﺷﺪه ﺳﻨﮓ اﻋﻤﺎل ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪ .‬روش آزﻣﻮن ‪ 19C1353‬ارزﻳﺎﺑﻲ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺳﺎﻳﺸﻲ اﺑﻌﺎد ﺳﻨﮓ را ﺗﻮﺻﻴﻒ‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ روش ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮاي ﺑﺮرﺳﻲ اﻓﺰاﻳﺶ ﻧﺴﺒﻲ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺳﺎﻳﺸﻲ در ﻣﻮارد اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺸﻲ‬ ‫ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﻴﺮد‪ .‬روش آزﻣﻮن ‪ C418‬ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺧﻮاص ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺳﺎﻳﺸﻲ ﺑﺘﻦ را ﺑﺎ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ در ﻣﻌﺮض‬ ‫ﭘﺎﺷﻴﺪن ذرات ﻣﺎﺳﻪاي‪ 20‬را ﭘﻮﺷﺶ ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬اﻳﻦ روش ﺑﺮاي ﺑﺘﻦ و ﻣﻼت ﻃﺮاﺣﻲ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮاي‬ ‫ﺳﻨﮓ ﻧﻴﺰ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﺸﺎﺑﻪ‪ ،‬اﻳﻦ روش ﻛﻪ اﻟﺒﺘﻪ در ‪ ASTM‬وﺟﻮد ﻧﺪارد در ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎ ﺑﺮاي اﺳﺘﻔﺎده در ﮔﭻ‬ ‫‪21‬‬

‫ﺗﺜﺒﻴﺖ ﺷﺪه ﺷﺎﻣﻞ ﺳﺎﻳﻨﺪهﻫﺎي ﺑﺎدي ﺗﻮﺳﻂ ﺣﻔﺎﻇﺘﮕﺮان اﺳﺘﻔﺎده و ﺷﺮح داده ﺷﺪه اﺳﺖ )‪.(Phillips, 1982‬‬

‫‪ -4-2-9‬ﺟﺬب آب – ﺑﺮاي روشﻫﺎي آزﻣﺎﻳﺶ‪ ،‬ﻗﺴﻤﺖ ‪ 8-2-2‬را ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ‪.‬‬ ‫‪ -5-2-9‬اﻧﺘﻘﺎل ﺑﺨﺎر آب‪ -‬ﻣﻴﺰان اﻧﺘﻘﺎل ﺑﺨﺎر آب در ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎي درﻣﺎن ﺷﺪه‪ ،‬ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺎ اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺸﻲ‬ ‫ﺑﻪﺻﻮرت ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﻲ ﻛﺎﻫﺶ ﻳﺎﺑﺪ‪ .‬ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻛﺎﻫﺶ اﻧﺘﻘﺎل ﺑﺨﺎر آب ﺑﺮ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺑﻨﺎﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد‪.‬‬ ‫‪ -1-5-2-9‬روشﻫﺎي آزﻣﻮن ‪ E96/E96M‬ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻴﺰان اﻧﺘﻘﺎل ﺑﺨﺎر آب از ﻣﻴﺎن ﻣﻮاد و ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﺨﺘﻠﻒ‪ ،‬از‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ ﺳﻨﮓ را ﭘﻮﺷﺶ ﻣﻲدﻫﻨﺪ‪ .‬روشﻫﺎي آزﻣﻮﻧﻲ ﺑﺮاي ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ‪ 1/4‬اﻳﻨﭻ )‪ 32‬ﻣﻴﻠﻲﻣﺘﺮ(‬ ‫ﺿﺨﺎﻣﺖ ﻧﺪارﻧﺪ؛ ﻣﺤﺪودﻳﺖﻫﺎﻳﻲ دارﻧﺪ‪ ،‬ﻣﮕﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺮ اﺳﺎس روشﻫﺎي آزﻣﻮن ‪ E96/E96M‬ﺗﻬﻴﻪ ﮔﺮدﻧﺪ‪ .‬دو‬ ‫روش آزﻣﻮنﻫﺎي ﭘﺎﻳﻪ در ‪ E96/E96M‬ﺗﺸﺮﻳﺢ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬روش ﺧﺸﻚ ﻛﺮدن و روش آبدﻫﻲ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ‬ ‫ﺑﺮاي اﻧﺪازهﮔﻴﺮي ﻧﻔﻮذﭘﺬﻳﺮي در دو ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﺘﻔﺎوت ﻛﻪ ﻳﻚ ﻃﺮف ﺧﻴﺲ و ﻃﺮف دﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﻣﻴﺰان ﻛﻤﻲ رﻃﻮﺑﺖ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ؛ ﺑﻪﻛﺎر ﺑﺮود‪ .‬در روش ﺧﺸﻚ ﻛﺮدن‪ ،‬ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎ در ﻳﻚ ﻃﺮف آب ﺑﻨﺪ ﻛﻪ دﻫﺎﻧﻪ آن ﺑﺎز اﺳﺖ در ﺧﺸﻚ ﻛﻦ‬ ‫ﻛﻪ داراي دﻣﺎ و رﻃﻮﺑﺖ ﻛﻨﺘﺮل ﺷﺪه ﻫﻮا اﺳﺖ‪ ،‬ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ .‬ﺗﻌﻴﻴﻦ وزن ﻣﺘﻨﺎوبِ ﻣﻴﺰان ﺣﺮﻛﺖ ﺑﺨﺎر آب در‬ ‫ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺳﻤﺖ‪ ‬ﺧﺸﻚ ﺷﺪن ﻣﻲرود را ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ‪.‬‬ ‫در روش آﺑﻲ‪ ،‬ﻇﺮف ﺣﺎوي آب ﻣﻘﻄﺮ اﺳﺖ و ﺗﻌﻴﻴﻦ وزن و ﻣﻴﺰان ﺣﺮﻛﺖ ﺑﺨﺎر در ﻧﻤﻮﻧﻪ از ﻃﺮﻳﻖ آب در ﻫﻮاي‬ ‫ﻛﻨﺘﺮل ﺷﺪه ﺻﻮرت ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ .‬اﺧﺘﻼف ﻓﺸﺎر ﺑﺨﺎر ﺟﺰ در ﺗﻐﻴﻴﺮات زﻳﺎد رﻃﻮﺑﺖ در ﻃﺮف ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻧﻤﻮﻧﻪ آزﻣﻮن در‬ ‫ﻫﺮ دو روش ﻳﻜﺴﺎن اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ آزﻣﺎﻳﺶﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ در ﺳﻨﮓﻫﺎي درﻣﺎن ﻧﺸﺪه و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮ ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎي ﺳﻨﮕﻲ ﻛﻪ ﺑﻪﻃﻮر‬

‫)‪(101‬‬


‫ﻳﻜﻨﻮاﺧﺖ اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺸﻲ ﻧﺸﺪهاﻧﺪ‪ ،‬اﺟﺮا ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬اﻧﺘﻈﺎر ﻧﻤﻲرود ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻟﻲ از روشﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺣﺎﺻﻞ‬ ‫ﺷﻮد‪ .‬از اﻳﻦ رو روش اﻧﺘﺨﺎﺑﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺰدﻳﻚﺗﺮﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻪ ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﺤﻴﻄﻲ واﻗﻌﻲ ﺳﻨﮓ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫‪ -6-2-9‬ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﻣﻘﺎﺑﻞ آﺳﻴﺐ ﺗﺒﻠﻮر ﻧﻤﻚ‪ -‬ﺑﺎ ﻏﻮﻃﻪوري ﻣﺘﻨﺎوب ﺳﻨﮓ در ﻧﻤﻚ‪ ‬ﺳﻮﻟﻔﺎت ﺳﺪﻳﻢ و‬ ‫ﺧﺸﻚ ﻛﺮدن آن در آون‪ ،‬ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎي درﻣﺎن ﺷﺪه و درﻣﺎن ﻧﺸﺪه ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ از ﻫﻢ ﭘﺎﺷﻴﺪﮔﻲ از ﻃﺮﻳﻖ‬ ‫ﺷﻜﻔﺘﮕﻲ ﻧﻤﻚ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ارزﻳﺎﺑﻲ ﺷﻮد )روش آزﻣﻮن ‪ C88‬را ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ(‪ .‬ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺳﻨﮓ در ﻧﺘﻴﺠﻪ‬ ‫اﻧﺪازهﮔﻴﺮي ﻣﻴﺰان ﻛﻢ ﺷﺪن ﺣﺠﻢ ﻧﻤﻮﻧﻪ آﺳﻴﺐ دﻳﺪه از ﻃﺮﻳﻖ ﺗﺒﻠﻮر ﻧﻤﻚ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬اﻳﻦ آزﻣﻮن‬ ‫ﺑﺮاي ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎي درﻣﺎن ﺷﺪه ﺑﺎ اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶﻫﺎي آﺑﮕﺮﻳﺰ اﻧﺠﺎم ﻧﻤﻲﺷﻮد‪.‬‬ ‫‪ -7-2-9‬ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻇﺎﻫﺮ‪ -‬ﺑﺎﻳﺴﺖ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺳﻨﮓﻫﺎي درﻣﺎن ﺷﺪه ﺑﺎ ﺳﻨﮓﻫﺎي درﻣﺎن ﻧﺸﺪه ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر اﻧﺪازهﮔﻴﺮي‬ ‫ﻣﻴﺰان ﺗﻐﻴﻴﺮات ﻇﺎﻫﺮي ﻳﺎ ﺟﻼي ﺳﻄﺤﻲ ﻳﺎ ﻫﺮ دو‪ ،‬ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ را ﻣﻲﺗﻮان ﺑﻪﺻﻮرت ﺑﺼﺮي ﺑﺎ‬ ‫ﻣﻘﻴﺎسﻫﺎي رﻧﮕﻲ ﻣﻮﻧﺴﻞ‬

‫‪22‬‬

‫ﻳﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از وﺳﺎﻳﻠﻲ ﻛﻪ در ﻛﻤﻴﺘﻪي ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺗﺬﻫﻴﺐ‬

‫‪23‬‬

‫ﺑﺎ ﻣﺨﺘﺼﺎت‬

‫آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻫﻲ ﻣﻲﺳﻨﺠﻨﺪ؛ اﻧﺠﺎم داد‪ .‬درﻣﺎن ﺑﺎ اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ ﻏﺎﻟﺒﺎً ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻇﺎﻫﺮيِ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻼﺣﻈﻪاي در‬ ‫ﺳﻄﺢ ﻣﻲﮔﺮدد‪ .‬ﻋﻠﻲرﻏﻢ اﻳﻦ‪ ،‬اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪهاي ﺑﺮاي اﻧﺪازهﮔﻴﺮي اﻳﻦ اﻣﺮ در ﺳﻄﻮح ﺳﻨﮕﻲ ﺗﻮﺳﻌﻪ‬ ‫ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺗﻐﻴﻴﺮاﺗﻲ ﻛﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﭘﺲ از درﻣﺎن ﺑﺎ اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ ﻳﺎ ﺑﺨﺎر ﺣﻼل ﺻﻮرت ﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪ ﻋﻤﻮﻣﺎً ﺑﻪ‬ ‫ﻃﺮف ﺗﻴﺮهﺗﺮ ﻧﻤﻮدن ﺳﻄﺢ ﺗﻤﺎﻳﻞ دارﻧﺪ و اﮔﺮ ﺑﻴﺶ از اﻧﺪازه ﺑﺮ ﺳﻄﺢ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻋﺚ ﺑﺎﻻ ﺑﺮدن ﺣﺎﻟﺖ اﻧﻌﻜﺎس‬ ‫آﻳﻨﻪاي )ﺻﻴﻘﻠﻲ ﺷﺪن( ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺜﻞ آب‪ ،‬ﺑﻲ رﻧﮓ ﺑﻮده و ﺑﻪ ﺧﻮدي ﺧﻮد‬ ‫داراي دوام رﻧﮕﻲ ﺑﺎﺷﺪ و ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻓﺎم رﻧﮕﻲ در ﺳﻨﮓ ﻧﮕﺮدد‪ .‬اﻳﻦ اﻣﻜﺎن ﭘﺬﻳﺮ اﺳﺖ‪ ،‬ﻫﺮﭼﻨﺪ آﻟﻮدﮔﻲﻫﺎي‬ ‫ﺳﻄﺤﻲ ﺳﻨﮓﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ؛ در اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ ﺣﻞ ﺷﻮﻧﺪ و در ﺗﻐﻴﻴﺮ رﻧﮓ ﺳﻄﺤﻲ ﺷﺮﻛﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺗﻐﻴﻴﺮ در ﺳﻴﻤﺎي ﺳﻄﺤﻲ ﺳﻨﮓ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ در ﻃﻮل زﻣﺎن ﻳﺎ در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻗﺪﻣﺖ رخ داده ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در ﺑﺮﺧﻲ ﻣﻮارد‬ ‫از اﻳﻦ اﻣﺮ ﺑﻪﻋﻨﻮان زردﺷﺪﮔﻲ ﻇﺎﻫﺮي )ﺑﻪ ﻋﻠﺖ اﻛﺴﻴﺪﺷﺪﮔﻲ و ﺗﺨﺮﻳﺐ اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ در ﺳﻄﺢ( ذﻛﺮ ﺷﺪه‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬در ﻣﻮارد دﻳﮕﺮ‪) ،‬در اﺛﺮ اﻛﺴﻴﺪﺷﺪﮔﻲ اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ ﺑﺎ ﮔﺴﺘﺮش رﻧﮕﻲ ﺗﺮﻛﻴﺒﺎت آﻟﻲ رﻧﮓ ﺳﺎز ﻣﻮاﺟﻪ‬ ‫ﻫﺴﺘﻴﻢ(‪ .‬از آﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺳﻄﻮح ﺳﻨﮓ ﺑﻪﺻﻮرت ذاﺗﻲ ﻏﻴﺮ ﻳﻜﻨﻮاﺧﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ؛ اﺳﭙﻜﺘﺮوﻓﻮﺗﻮﻣﺘﺮ ﻳﺎ رﻧﮓ ﺳﻨﺞ‪) 24‬اﺑﺰار‬ ‫اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه ﺑﺮاي اﻧﺪازهﮔﻴﺮي ﺗﻐﻴﻴﺮات رﻧﮕﻲ ﺳﻴﻤﺎ( ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺎدر ﺑﻪﻣﺸﺎﻫﺪه ﺑﺨﺸﻲ از ﺳﻄﺢ ﺳﻨﮓ ﻛﻪ اراﺋﻪ‬ ‫دﻫﻨﺪه ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻨﻲ آﻣﺎري از وﻳﮋﮔﻲﻫﺎي ﺳﻄﻮحِ ﺑﺰرگﺗﺮ اﺳﺖ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﺑﻪدﺳﺖ آوردن ﻧﺸﺎﻧﻪاي از ﻳﻜﻨﻮاﺧﺘﻲ‪،‬‬ ‫اﻧﺪازه ﮔﻴﺮي ﺧﻮاﻧﺶ ﺑﺎﻳﺴﺖ در ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺮ ﺳﻄﺢ ﺳﻨﮓ ﺻﻮرت ﮔﻴﺮد‪ .‬اﺑﺰار اﻣﺮوزي ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻫﺮ‬ ‫دو اﺷﻌﻪ اﻧﻌﻜﺎس آﻳﻨﻪ وارِ ﺑﻴﺮوﻧﻲ و دروﻧﻲ را از ﺑﺴﺘﺮ ﺣﺬف ﻧﻤﻮده و آنﻫﺎ را اﻧﺪازهﮔﻴﺮي ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ در آن‬ ‫ﻋﺎﻣﻞ ﮔﺴﺘﺮش ﺟﻼي ﺳﻄﺤﻲ ﺑﺮاي ﺳﻄﺢ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد‪.‬‬ ‫‪ -1-7-2-9‬آزﻣﻮن ﺗﻮﺻﻴﻪ ﺷﺪه در اﺳﺘﺎﻧﺪارد ‪ D2244‬ﻣﺤﺎﺳﺒﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺗﻔﺎوتﻫﺎي ﺟﺰﺋﻲ ﻣﺨﺘﺼﺎت رﻧﮕﻲ‬ ‫اﺑﺰار اﻧﺪازهﮔﻴﺮي را ﭘﻮﺷﺶ ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬اﻳﻦ اﺑﺰار ﺑﺮاي دﺳﺖ ﻳﺎﺑﻲ ﺑﻪ اﻃﻼﻋﺎت‪ ‬ﺳﻄﻮح ﻏﻴﺮ ﻳﻜﻨﻮاﺧﺖ و ﻛﺪر ﻃﺮاﺣﻲ‬ ‫ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬زﻳﺮا ﺳﻄﻮح ﺳﻨﮕﻲ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺑﻪ ﻧﺪرت ﻗﺒﻞ و ﺑﻌﺪ از اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺸﻲ ﺑﻪﺻﻮرت ﻳﻜﻨﻮاﺧﺖ رﻧﮕﻴﻦ‬ ‫)‪(102‬‬


‫ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺑﺴﻴﺎري از اﺑﺰارﻫﺎي ﻣﺪرن اﻧﺪازه ﮔﻴﺮي رﻧﮓ‪ ،‬ﻛﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮي ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ اﺟﺮاي ﻣﺤﺎﺳﺒﺎت دﻗﻴﻖ و‬ ‫اراﺋﻪ ﺗﻔﺎوتﻫﺎي رﻧﮕﻲ و ﺗﻐﻴﻴﺮات روﺷﻨﺎﻳﻲ و ﺗﻴﺮﮔﻲ ﺑﺮ روي ﻧﻤﻮﻧﻪ را دارﻧﺪ‪.‬‬ ‫‪ -2-7-2-9‬راﻫﻨﻤﺎي ‪ E179‬ﺑﺮاي اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻘﻴﺎس اﻧﺪازهﮔﻴﺮي و ﺗﺠﻬﻴﺰات دﻗﻴﻖ‪ ،‬ﺗﻮﺻﻴﻒ و ارزﻳﺎﺑﻲ‬ ‫وﻳﮋﮔﻲﻫﺎي ﻇﺎﻫﺮي از ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺮاﻗﻴﺖ‪ ،‬ﻛﺪورت‪ ،‬روﺷﻨﺎﻳﻲ‪ ،‬ﺷﻔﺎﻓﻴﺖ‪ ،‬و ﺗﻴﺮﮔﻲ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ اﻧﻌﻜﺎس ﻳﺎ اﻧﺘﻘﺎل ﻧﻮر‪ ،‬در‬ ‫ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬راﻫﻨﻤﺎي ﻣﺬﻛﻮر ﺗﻐﻴﻴﺮات‪ ‬ﻃﻴﻒ ﺑﺮﮔﺸﺘﻲ را در ﻧﻈﺮ ﻧﻤﻲﮔﻴﺮد اﻣﺎ ﻣﺘﻐﻴﺮﻫﺎي ﻫﻨﺪﺳﻲ‬ ‫ﺗﻮﺻﻴﻒ ﺷﺪه در اﻳﻨﺠﺎ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺗﺠﻬﻴﺰات اﻧﺪازهﮔﻴﺮي را در ارزش رﻧﮕﻲ ﻣﺪ ﻧﻈﺮ ﻗﺮار دﻫﻨﺪ‪ .‬راﻫﻨﻤﺎي‬ ‫ﻓﻮق در اﻳﻦ ﺣﻮزه ﺑﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﻮاد و اﺑﺰار ﺧﺎص ﻛﻠﻲ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪ -3-7-2-9‬واژه ﻧﺎﻣﻪ ‪ E284‬اﺻﻄﻼﺣﺎت را ﻛﻪ در ﺗﻮﺻﻴﻒ و ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻇﺎﻫﺮ و ﺳﻴﻤﺎي ﻣﻮاد اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه را‬ ‫ﻣﻌﻴﻦ ﻛﺮده اﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪ -8-2-9‬آزﻣﻮنﻫﺎي ﻫﻮازدﮔﻲ ﺗﺴﺮﻳﻌﻲ‪ :‬آزﻣﻮنﻫﺎي ﻫﻮازدﮔﻲ ﺗﺴﺮﻳﻌﻲ ﺑﺮ روي ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎي درﻣﺎن ﺷﺪه و‬ ‫درﻣﺎن ﻧﺸﺪه ﺑﺮاي ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺛﺒﺎت ﻧﺴﺒﻲ‪ ،‬دﻣﺎ‪ ،‬رﻃﻮﺑﺖ و ﻧﻮر ﺑﺮ ﺳﻨﮓ اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺸﻲ ﺷﺪه اﻧﺠﺎم ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬ ‫‪ -1-8-2-9‬آزﻣﻮن ﺗﻮﺻﻴﻪ ﺷﺪه در اﺳﺘﺎﻧﺪارد ‪ E632‬ﻣﺮاﺣﻠﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل آزﻣﻮنﻫﺎي ﺗﺴﺮﻳﻌﻲ ﺟﻬﺖ‬ ‫ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ ﻋﻤﻠﻜﺮد ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ در زﻣﺎن اﺳﺘﻔﺎده ﺗﻮﺟﻪ ﺷﻮد‪ ،‬را ﭘﻮﺷﺶ ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬ﻧﺘﺎﻳﺞ آزﻣﻮنﻫﺎ ﻣﻤﻜﻦ‬ ‫اﺳﺖ ﺑﺮاي ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ دوام ﻧﺴﺒﻲ ﻣﺼﺎﻟﺢ درﻣﺎن ﺷﺪه ﻳﺎ درﻣﺎن ﻧﺸﺪه ﻳﺎ ﺑﺮاي ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ ﻣﻴﺰان ﻋﻤﺮ ﻣﻮاد در ﻃﻲ‬ ‫زﻣﺎن اﺳﺘﻔﺎده ﺑﻪ ﻛﺎر ﺑﺮده ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺗﻤﺮﻳﻦ ﭘﻮﺷﺶ دﻫﻨﺪه رﻫﻴﺎﻓﺘﻲ ﻳﻜﻨﻮاﺧﺖ ﺑﺮاي ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ ﻛﺎرﻛﺮد ﻣﺎده‪،‬‬ ‫ﺷﺎﻣﻞ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ اﻃﻼﻋﺎت ﻣﻠﺰوم‪ ،‬ﺗﻮﺳﻌﻪ آزﻣﺎﻳﺶﻫﺎ‪ ،‬ﺗﻔﺴﻴﺮ دادهﻫﺎ و ﮔﺰارش ﻧﻤﻮدن ﻧﺘﺎﻳﺞ اﺳﺖ‪ .‬آزﻣﻮنﻫﺎي‬ ‫ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ ﻋﻤﺮ ﻣﺎده و ﻣﻴﺰان ﻛﺎرﻛﺮد آن ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ دو ﮔﻮﻧﻪ ﻣﺠﺰا ﺗﻘﺴﻴﻢﺑﻨﺪي ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬آزﻣﻮنﻫﺎي ﺗﺴﺮﻳﻌﻲ‬ ‫ﻛﻮﺗﺎه ﻣﺪت و آزﻣﻮنﻫﺎي ﭘﻴﺮﺳﺎزي ﺗﺴﺮﻳﻌﻲ و ﻛﻮﺗﺎه ﻣﺪت ﻛﻪ از ﺗﺮﻛﻴﺐ آزﻣﻮنﻫﺎي ﻏﻴﺮ ﺗﺴﺮﻳﻌﻲ ﺑﺎ آزﻣﻮنﻫﺎﻳﻲ‬ ‫ﻛﻪ ﻗﺎدر ﺑﻪ اﻧﺪازهﮔﻴﺮي ﺗﻐﻴﻴﺮات دﻗﻴﻘﻪاي ﺧﻮاص ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪوﺟﻮد آﻣﺪه اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﺗﻤﺮﻳﻦ اﺧﺘﺼﺎﺻﺎً ﺑﺮاي ﺗﻮﺳﻌﻪ‬ ‫آزﻣﻮنﻫﺎي ﭘﻴﺮﺳﺎزي ﺗﺴﺮﻳﻌﻲ ﺟﻬﺖ ﺗﻬﻴﻪ آزﻣﻮنﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻋﻤﺮ ﻛﺎرﻛﺮدي را ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد‬ ‫ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪ -2-8-2-9‬اﻧﻮاع ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ از آزﻣﻮنﻫﺎي ﭘﻴﺮﺳﺎزي ﺗﺴﺮﻳﻌﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ اﻧﺠﺎم ﮔﻴﺮﻧﺪ اﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺧﻲ ﻣﻮارد ﺑﺮاي‬ ‫ﺷﺒﻴﻪﺳﺎزي ﻗﺮارﮔﻴﺮي ﺳﻨﮓ در ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﺤﻴﻄﻲ آﻳﻨﺪه آن اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ و ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از‪:‬‬ ‫ ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﺑﺎ اﺷﻌﻪ ﻣﺎورا ﺑﻨﻔﺶ در ﺷﺮاﻳﻂ ﻛﻨﺘﺮل ﺷﺪه دﻣﺎﻳﻲ و رﻃﻮﺑﺖ ﻧﺴﺒﻲ‪.‬‬ ‫ دورهﻫﺎي ﺧﻴﺲ و ﺧﺸﻚ‪ ‬دﻣﺎﻳﻲ‪.‬‬ ‫ دورهﻫﺎي ﻳﺦ زدن و ذوب ﺷﺪن‪.‬‬ ‫ دورهﻫﺎي ﻣﺘﺒﻠﻮر ﺷﺪن ﻧﻤﻚ‪.‬‬ ‫ ﺧﻮردﮔﻲ ﺑﺎ اﺳﻴﺪ ﻳﺎ دورهﻫﺎي ﺑﺨﺎر ﻧﻤﻜﻲ‬

‫)‪(103‬‬


‫‪ -3-8-2-9‬ﺑﺮاي اﻃﻼﻋﺎت ﺑﻴﺸﺘﺮ در ﻣﻮرد ﺷﻴﻮه اﻧﺠﺎم آزﻣﻮنﻫﺎي ﺗﺴﺮﻳﻌﻲ روشﻫﺎي ﭘﻴﺸﻨﻬﺎدي در ‪E632,‬‬

‫‪ G26, G53‬و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻓﻴﻠﺮ )‪ (Feller, 1994‬را ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ‪.‬‬ ‫‪ -9-2-9‬درﻣﺎن ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎي ﺳﻨﮕﻲ ﺑﺎ اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶﻫﺎ ﻏﺎﻟﺒﺎً ﻛﺎﻫﺶ ﺗﺨﻠﺨﻞ و ﺗﻐﻴﻴﺮ در ﺗﻮزﻳﻊ اﻧﺪازه ﻣﻨﺎﻓﺬ‬ ‫ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬در ﻣﻮرد اول‪ ،‬ﻛﺎﻫﺶ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﺗﺨﻠﺨﻞ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺳﺒﺐ ﺑﻪ دام اﻓﺘﺎدن آب و ﭘﺲ از آن اﻓﺰاﻳﺶ‬ ‫ﺗﺪرﻳﺠﻲ ﺗﻨﺶﻫﺎي داﺧﻠﻲ‪ ،‬ﻧﺎﺷﻲ از ﻳﺦ زدن و ذوب ﺷﺪن ﮔﺮدد‪ .‬ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺗﻮزﻳﻊ اﻧﺪازه ﻣﻨﺎﻓﺬ ﻧﻴﺰ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ در‬ ‫اﺛﺮ ﭘﺮﻛﻨﻨﺪﮔﻲ اﻧﺘﺨﺎﺑﻲ در ﻣﻨﺎﻓﺬ ﺑﺎ اﺑﻌﺎد ﻣﺨﺘﻠﻒ اﻳﺠﺎد ﺷﻮد‪ .‬ﺗﺄﺛﻴﺮ اﻳﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮات در دوام و ﻓﺮﺳﻮدﮔﻲ ﺳﻨﮓ ﺑﻪ‬ ‫ﻧﺴﺒﺖ ﮔﻮﻧﻪﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬وﻳﮋﮔﻲﻫﺎي ﻣﻨﺎﻓﺬ داﺧﻠﻲ و ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﺤﻴﻄﻲ ﺗﻨﺶزا و ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﻲ ﺑﻴﻦ‬ ‫آنﻫﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ آﺳﺎن ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺗﺮﻛﻴﺒﻲ از روش ﺗﺨﻠﺨﻞﺳﻨﺠﻲ ﺑﺎ ﻧﻔﻮذ دادن ﺟﻴﻮه ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه دﻳﮕﺮ روشﻫﺎ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ‬ ‫ﻣﺸﺎﻫﺪات ﻣﻴﻜﺮوﺳﻜﻮپ اﻟﻜﺘﺮوﻧﻲ روﺑﺸﻲ‪ ،‬اﻧﺪازهﮔﻴﺮي ﺳﻄﺢ ﻣﻮﺛﺮ )وﻳﮋه(‪ ،‬ﻣﺸﺨﺼﺎت ﺟﺬب آب و اﻃﻼﻋﺎت‬ ‫ﺷﺪت ﺻﻮت‪ ،‬ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ اﻃﻼﻋﺎﺗﻲ در ﻣﻮرد ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻫﻮازدﮔﻲ را ﺑﺮ اﺳﺎس ﺗﻐﻴﻴﺮات ﺳﺎﺧﺘﺎر ﻣﻨﺎﻓﺬ‬ ‫ﺑﺪﺳﺖ دﻫﺪ )ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ‪.(Rossi- Doria, 1985‬‬

‫‪ -10‬ﻣﺤﺪوده آزﻣﻮن در ﻣﺤﻞ‬ ‫‪ -1-10‬ﻫﺪف آزﻣﻮن‬ ‫ﻫﺪف آزﻣﻮن در ﻣﺤﻞ‪ ،‬ارزﻳﺎﺑﻲ ﻋﻤﻠﻜﺮد اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ اﻧﺘﺨﺎﺑﻲ ﻳﺎ اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶﻫﺎ در ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺳﻨﮓ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪه‬ ‫ﻣﻨﻄﻘﻪ‪ ،‬ﻗﺒﻞ از ﺑﻪﻛﺎر ﺑﺮدن آن در ﻛﻞ ﻣﻨﻄﻘﻪي ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ درﻣﺎن اﺳﺖ‪ .‬در ﻫﻨﮕﺎم اﻧﺘﺨﺎب ﻳﻚ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﺮاي‬ ‫آزﻣﻮن در ﻣﺤﻞ‪ ،‬از ﻛﻮﭼﻚﺗﺮﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪاي ﻛﻪ ﻧﺘﺎﻳﺞ آن ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪهاي از ﻛﻞ ﺣﺠﻢ اﺛﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﺳﺘﻔﺎده‬ ‫ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬در ﻫﻤﻴﻦ راﺳﺘﺎ ﻣﻨﻄﻘﻪاي ﻧﺎﭘﻴﺪا و ﻧﺎﻣﺸﺨﺺ را ﺑﺎﻳﺪ اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﻮد‪ .‬ﻣﻨﻄﻘﻪ درﻣﺎن ﺷﺪه ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺪاﻗﻞ ﻳﻚ‬ ‫ﺳﺎل ﻗﺒﻞ از ارزﻳﺎﺑﻲ ﻋﻤﻠﻜﺮد اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ در ﻣﻌﺮض آب و ﻫﻮا ﻗﺮار ﮔﻴﺮد‪ .‬ﺑﺮ اﺳﺎس ﻧﺘﺎﻳﺞ آزﻣﻮنﻫﺎي ﻗﺒﻠﻲ‬ ‫اﻧﺠﺎم ﺷﺪه در آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎه ﻳﻚ ﻳﺎ ﭼﻨﺪ اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ دﻳﮕﺮ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ در آن ﻧﺎﺣﻴﻪ آزﻣﻮن ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺘﺨﺼﺺ‬ ‫ﺳﻨﮓ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن‪ ،‬ﺳﺎﺧﺘﺎر‪ ،‬ﻳﺎ ﻣﺼﻨﻮع ﺑﺎﻳﺪ آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎري از درﻣﺎنﻫﺎ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ‬ ‫ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﻮده و اﻗﺪاﻣﺎت اﻧﺠﺎم ﺷﺪه در ﻣﻨﺎﻃﻖ آزﻣﻮن ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ؛ ﺣﺬف ﺷﻮد‪.‬‬ ‫‪ -2-10‬اﻧﺘﺨﺎب ﻣﺤﻞ ﻣﺤﺪوده آزﻣﻮن‪ -‬ﻣﺤﻞ ﻗﺮارﮔﻴﺮي ﻧﺎﺣﻴﻪ آزﻣﻮن ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪهاي از ﺗﻨﻮع ﺷﺮاﻳﻂ زﻳﺴﺖ‬ ‫ﻣﺤﻴﻄﻲ ﻛﻪ ﺳﻨﮓ ﺗﺤﺖ آن ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ ،‬اﻧﺘﺨﺎب ﺷﻮد‪ .‬ﻧﻮاﺣﻲ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﺨﺶ درﻣﺎن ﺷﺪه ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﻪﺻﻮرت‬ ‫درﻣﺎن ﻧﺸﺪه )ﺑﺎ ﻛﻨﺘﺮل( رﻫﺎ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺷﺮاﻳﻄﻲ ﻛﻪ در اﻧﺘﺨﺎب ﻧﺎﺣﻴﻪ آزﻣﻮن ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از‪:‬‬ ‫وﺿﻌﻴﺖ ﻣﻮﺟﻮد در ﺳﻨﮓ )رﺳﻮب در ﺳﻄﺢ و ﺗﺨﺮﻳﺐ‪ ،‬ﮔﻮﻧﻪ ﺗﺨﺮﻳﺐ‪ ،‬ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺗﺨﺮﻳﺐ(‪ ،‬وﻳﮋﮔﻲﻫﺎي ﻣﻌﻤﺎري‬ ‫ﻛﻪ ﻋﻤﻠﻜﺮد ﺳﻨﮓ را ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﺪ )ﺑﺮآﻣﺪﮔﻲﻫﺎ‪ ،‬ﻓﺮورﻓﺘﮕﻲﻫﺎ‪ ،‬ﺳﻘﻒﻫﺎ(‪ ،‬ﻗﺮار داﺷﺘﻦ در ﻣﻌﺮض آب‬ ‫و ﻫﻮاي ﻏﺎﻟﺐ‪ ،‬و اﻫﻤﻴﺖ ﻫﻨﺮي و ﺗﺎرﻳﺨﻲ از وﻳﮋﮔﻲﻫﺎي اﻳﻦ آزﻣﺎﻳﺶ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫)‪(104‬‬


‫‪ -3-10‬آﻣﺎدهﺳﺎزي ﻧﺎﺣﻴﻪ آزﻣﻮن‬ ‫‪ -1-3-10‬ﻣﺴﺘﻨﺪﻧﮕﺎري‪ -‬ﺷﺮاﻳﻂ ﭘﻴﺸﻴﻦ ﺳﻨﮓ‪ ،‬ﻗﺒﻞ از درﻣﺎن ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﻪﺻﻮرت ﻣﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﻋﻜﺲﻫﺎ‪ ،‬ﺷﺎﻣﻞ‬ ‫ﻋﻜﺲﻫﺎي ﺑﺰرگ ﻳﺎ ﺳﻪ ﺑﻌﺪي و ﻳﺎدداﺷﺖ و ﻃﺮاﺣﻲ ﻳﺎ ﻫﺮ دو ﺛﺒﺖ و ﺿﺒﻂ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻫﺮ دو ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻛﻨﺘﺮل و‬ ‫ﻣﻨﻄﻘﻪ آزﻣﻮن ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺴﺘﻨﺪﻧﮕﺎري ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬ ‫‪ -2-3-10‬ﻛﺎرﺑﺮد روشﻫﺎ‪ -‬روشﻫﺎي اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه در ﻧﺎﺣﻴﻪﻫﺎي آزﻣﻮن ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺎﻣﻼً ﺷﺒﻴﻪ و ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ‬ ‫روشﻫﺎﻳﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﻛﻪ در ﻛﻞ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮔﺮﻓﺖ در ﻫﻤﻴﻦ راﺳﺘﺎ ﻣﻘﺮرات اﻳﺎﻟﺘﻲ و ﻣﺤﻠﻲ‬ ‫در ﻣﻮرد اﻳﻤﻨﻲ و آﻟﻮدﮔﻲ ﻫﻮا ﺑﺎﻳﺪ رﻋﺎﻳﺖ ﮔﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﻨﻄﻘﻪ آزﻣﻮن ﺑﺎﻳﺴﺖ درﻣﺎنﻫﺎي ﻫﻤﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﺮ‬ ‫ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن اﺟﺮا ﻣﻲﺷﻮد درﻳﺎﻓﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل‪ ،‬اﮔﺮ ﺗﻤﻴﺰ ﻛﺮدن‪ ،‬ﭘﺮ ﻛﺮدن ﻛﻤﺒﻮدﻫﺎ و ﺑﻨﺪ ﻛﺸﻲ ﻣﺠﺪد ﺑﺮاي‬ ‫ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﻳﺰي ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬آنﻫﺎ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪ در ﻣﻨﻄﻘﻪ آزﻣﻮن ﻧﻴﺰ اﻧﺠﺎم ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬ ‫‪ -3-3-10‬درﻣﺎن ﻣﻨﻄﻘﻪ آزﻣﻮن‪ -‬ﺑﻪﻛﺎر ﺑﺮدن اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ ﺑﺎﻳﺪ از ﻣﻮاد ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ و روﺷﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي اﻗﺪام ﺑﺮ‬ ‫روي ﺳﺎﺧﺘﺎر ﻛﻠﻲ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد‪ .‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل اﮔﺮ اﺳﭙﺮي ﻧﻤﻮدن اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ‬ ‫ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﻳﺰي ﺷﺪه‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ روي ﻧﺎﺣﻴﻪ آزﻣﻮن ﻧﻴﺰ اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ اﺳﭙﺮي ﺷﻮد‪ .‬در ﻃﻮل اﻗﺪام‪ ،‬ﻣﻴﺰان اﺳﺘﺤﻜﺎم‬ ‫ﺑﺨﺶ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه‪ ،‬دﻣﺎ‪ ،‬زﻣﺎن اﻧﺠﺎم ﻋﻤﻞ‪ ،‬و دﻳﮕﺮ ﺟﺰﺋﻴﺎت ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎﻳﺪ ﺛﺒﺖ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻧﻮاﺣﻲ ﻣﺠﺎور‬ ‫ﺑﺎ ﻣﻨﻄﻘﻪ آزﻣﻮن ﺑﺮاي ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از رﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪن اﺳﺘﺤﻜﺎمﺑﺨﺶ و ﻳﺎ اﺳﭙﺮي ﺷﺪن آن ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ‬ ‫ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻧﺎﺣﻴﻪ آزﻣﻮن واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺻﻴﺎت اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ اﻧﺘﺨﺎﺑﻲ‪ ،‬در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﺎران و ﻧﻮر ﺧﻮرﺷﻴﺪ در‬ ‫ﺣﻴﻦ درﻣﺎن و ﺑﻌﺪ از آن ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﺷﻮد‪.‬‬ ‫‪ -4-10‬ارزﻳﺎﺑﻲ ﻣﻨﻄﻘﻪ آزﻣﻮن‬ ‫‪ -1-4-10‬ﻣﺼﺮف اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ‪ -‬ﺑﺎﻳﺴﺖ ﻣﻴﺰان اﺳﺘﻔﺎده از اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ در ﺳﻄﺢ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪه‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻧﺨﺴﺖ‪ :‬ﻛﻤﻴﺖ ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز ﺑﺮاي درﻣﺎن ﺗﺨﻤﻴﻦ ﺷﻮد و دوم ﻛﻤﻴﺖ ﻣﺸﺎﺑﻪ اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ ﻛﻪ در واﻗﻊ در‬ ‫ﻃﻮل درﻣﺎن ﺑﻪ ﻛﺎر ﺑﺮده ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻨﺘﺮل ﮔﺮدد‪.‬‬ ‫‪ -2-4-10‬ارزﻳﺎﺑﻲ در ﻣﺤﻞ‪ -‬ارزﻳﺎﺑﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻌﺪ از اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺸﻲ و ﻳﻚ ﺳﺎل ﭘﺲ از ﮔﺬراﻧﺪن‬ ‫ﭼﺮﺧﻪي ﻓﺼﻠﻲ اﻧﺠﺎم ﮔﻴﺮد ﻳﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺘﺨﺼﺺ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻣﻲﮔﺮدد‪.‬‬ ‫‪ -1-2-4-10‬ﻣﻨﻄﻘﻪ درﻣﺎن ﺷﺪه و ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻛﻨﺘﺮل ﺑﺎﻳﺪ در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ اﺛﺮ ﺳﻮء ﻇﺎﻫﺮي ﻣﻮرد ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ و‬ ‫ارزﻳﺎﺑﻲ ﻗﺮار ﮔﻴﺮﻧﺪ‪.‬‬ ‫‪ -2-2-4-10‬ﻣﻴﺰان ﺗﺨﺮﻳﺐ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده در ﻧﺎﺣﻴﻪ درﻣﺎن ﺷﺪه و ﻧﺎﺣﻴﻪ ﻛﻨﺘﺮل ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮ اﺳﺎس ﺷﺮاﻳﻄﻲ ﻛﻪ‬ ‫ﺗﺼﺎوﻳﺮ و ﻃﺮاﺣﻲﻫﺎ ﻗﺒﻞ از درﻣﺎن اﺛﺮ ﺛﺒﺖ ﻛﺮدهاﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬ ‫‪-3-4-10‬ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻫﻲ_ ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﺎراﻳﻲ اﻗﺪاﻣﺎت‪،‬‬ ‫ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ﻧﺘﺎﻳﺞ آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻫﻲ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬اﮔﺮ ﻣﺠﺎز ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎي ﻣﻮرد ﻛﻨﺘﺮل و ﻧﻮاﺣﻲ درﻣﺎن ﺷﺪه‬ ‫)‪(105‬‬


‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺮاي ارزﻳﺎﺑﻲ آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻫﻲ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬آزﻣﻮنﻫﺎي ﻣﻤﻜﻦ ﻋﺒﺎرت از‪ :‬ﻋﻤﻖ ﻧﻔﻮذ‪ ،‬ﻣﻴﺰان اﻧﺘﻘﺎل ﺑﺨﺎر‬ ‫آب‪ ،‬ﺳﻨﮓﻧﮕﺎري و آزﻣﺎﻳﺶ ﻣﻴﻜﺮوﺳﻜﻮپ اﻟﻜﺘﺮوﻧﻲ روﺑﺸﻲ و ﺟﺬب آب )ﻛﻠﻲ و ﻣﻮﺋﻴﻨﮕﻲ( ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪ -11‬ارزﻳﺎﺑﻲ ﻧﻬﺎﻳﻲ ﻋﻤﻠﻜﺮد اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ‬ ‫‪ -1-11‬اﻧﺘﺨﺎب اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ ﺑﺮاي اﺳﺘﻔﺎده ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺘﺨﺼﺺ اﻧﺠﺎم ﮔﻴﺮد‪ .‬ﻣﻨﻄﻘﻪ آزﻣﻮن ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮرﺳﻲ‬ ‫ﺷﺪه و ﺑﻪ ﺳﺆالﻫﺎي زﻳﺮ ﭘﺎﺳﺦ داده ﺷﻮد‪:‬‬ ‫ آﻳﺎ اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶ ﺑﻪ اﻫﺪاف ﻋﻤﻠﻜﺮدي ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪه در ﺑﺨﺶ ‪ 6‬رﺳﻴﺪه اﺳﺖ؟‬ ‫ در ﻃﻮل آزﻣﻮن در ﻣﺤﻞ ﻋﻮارض ﺟﺎﻧﺒﻲ در ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺑﻪوﺟﻮد آﻣﺪه اﺳﺖ؟‬ ‫ در ﻣﻨﺎﻃﻖ آزﻣﻮن‪ ،‬ﺳﻨﮓ درﻣﺎن ﺷﺪه ﺗﺨﺮﻳﺐ ﻛﻤﺘﺮي ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﻨﮓ درﻣﺎن ﻧﺸﺪه ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ؟‬ ‫ آﻳﺎ درﻣﺎن ﺑﻪﺻﻮرت ﻋﻤﻠﻲ و اﻗﺘﺼﺎدي اﻣﻜﺎن ﭘﺬﻳﺮ اﺳﺖ؟‬ ‫ﭘﻲﻧﻮﺷﺖﻫﺎ‬ ‫‪ -1‬ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻓﻮق از ﻣﻨﺒﻊ زﻳﺮ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪Ginell, W. S., D. Wessel, And C. Searles. ASTM Standard E2167 - 01(2008) Standard Guide For Selection And Use Of‬‬ ‫‪Stone Consolidants. ASTM International, West Conshohocken, PA, 2008, DOI: 10.1520/E2167-01R08 , Www.Astm.Org‬‬

‫‪ -2‬واژه ﻧﺎﻣﻪ‪ ،‬ﺳﻨﮓﻫﺎي ﺗﺰﺋﻴﻨﻲ و ﻧﻤﺎ‪ ،‬ﺷﻤﺎره اﺳﺘﺎﻧﺪارد‪ ،8228 ،‬ﺳﺎل ﺗﺪوﻳﻦ‪1384 :‬‬ ‫ﺳﻨﮓﻫﺎي ﺗﺰﺋﻴﻨﻲ و ﻧﻤﺎ‪ ،‬ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺧﻤﺸﻲ‪ ،‬روش آزﻣﻮن‪ ،‬ﺷﻤﺎره اﺳﺘﺎﻧﺪارد‪ ،8229 ،‬ﺳﺎل ﺗﺪوﻳﻦ‪1384 :‬‬ ‫ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ‪ ،‬ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺳﺎﻳﺶ در اﺛﺮ رﻓﺖ و آﻣﺪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از دﺳﺘﮕﺎه ﺳﺎﻳﺶ ﺗﻴﺒﺮ‪ ،‬ش‪ .‬اﺳﺘﺎﻧﺪارد ‪ ،8230‬ﺳﺎل ‪1390‬‬ ‫ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ‪ ،‬روشﻫﺎي ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺗﺎب ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻲ ﻓﺸﺎري و ﺧﻤﺸﻲ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺳﻨﮕﻲ‪ ،‬ﺷﻤﺎره اﺳﺘﺎﻧﺪارد ‪ ،617‬ﺳﺎل ﺗﺪوﻳﻦ ‪1375‬‬ ‫ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ‪ ،‬ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺿﺮﻳﺐ ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻲ‪ ،‬ﺷﻤﺎره اﺳﺘﺎﻧﺪارد ‪ ،5697‬ﺳﺎل ﺗﺪوﻳﻦ‪1389 :‬‬ ‫ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ‪ ،‬ﺑﺮرﺳﻲ ﺳﻨﮓ ﻧﮕﺎري ﺳﻨﮓﻫﺎي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ‪ ،‬ﺷﻤﺎره اﺳﺘﺎﻧﺪارد ‪ ،13234‬ﺳﺎل ﺗﺪوﻳﻦ‪1389 :‬‬ ‫ﺳﻨﮓﻫﺎي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ‪ ،‬ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﭘﻴﺮﺷﺪﮔﻲ ﻧﺎﺷﻲ از ﺷﻮك ﺣﺮارﺗﻲ‪ ،‬روش آزﻣﻮن‪،‬ش‪.‬اﺳﺘﺎﻧﺪارد ‪ ،13229‬ﺳﺎل ‪1389‬‬ ‫ﺳﻨﮓﻫﺎي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ‪ -‬ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﺒﻠﻮر ﻧﻤﻚ‪ -‬روش آزﻣﻮن‪ ،‬ﺷﻤﺎره اﺳﺘﺎﻧﺪارد ‪ ،13230‬ﺗﺎرﻳﺦ ﺗﺪوﻳﻦ ‪1389‬‬ ‫ﺳﻨﮓﻫﺎي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ‪ -‬ﺗﻌﻴﻴﻦ اﻧﺮژي ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻲ ‪ -‬روش آزﻣﻮن‪ ،‬ﺷﻤﺎره اﺳﺘﺎﻧﺪارد ‪ ،13231‬ﺗﺎرﻳﺦ ﺗﺪوﻳﻦ ‪1389‬‬ ‫ﺳﻨﮓﻫﺎي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ‪ -‬ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﭘﻴﺮي ﺑﺎ ﻓﻌﺎل ﻛﺮدن دي اﻛﺴﻴﺪ ﺳﻮﻟﻔﻮر )‪ (SO2‬در ﺣﻀﻮر رﻃﻮﺑﺖ ‪ -‬روش آزﻣﻮن‪ ،‬ﺷﻤﺎره‬ ‫اﺳﺘﺎﻧﺪارد ‪ ،13232‬ﺗﺎرﻳﺦ ﺗﺪوﻳﻦ ‪1389‬‬ ‫ﺳﻨﮓﻫﺎي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ‪ ،‬ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻓﺸﺎري روش آزﻣﻮن ﺷﻤﺎره اﺳﺘﺎﻧﺪارد ‪ ،5698‬ﺗﺎرﻳﺦ ﺗﺪوﻳﻦ ‪1389‬‬ ‫ﺳﻨﮓﻫﺎي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ‪ ،‬ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺟﺬب آب و وزن ﻣﺨﺼﻮص‪ ،‬روش آزﻣﻮن ﺷﻤﺎره اﺳﺘﺎﻧﺪارد ‪ ،5699‬ﺗﺎرﻳﺦ ﺗﺪوﻳﻦ‪1390‬‬ ‫ﺳﻨﮓﻫﺎي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ‪ ،‬ﺑﺎزرﺳﻲ و ﺗﻌﻤﻴﺮ ﺳﻨﮓﻫﺎي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ ﺑﻴﺮوﻧﻲ دﻳﻮارﻫﺎ و ﻧﻤﺎﻫﺎي آﺟﺮي‪،‬ش‪.‬اﺳﺘﺎﻧﺪارد ‪ ،13235‬ﺳﺎل‪1389 :‬‬ ‫ﺳﻨﮓﻫﺎي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ‪ ،‬ﺳﻨﮓ ﻟﻮح‪ ،‬ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺟﺬب آب – روش آزﻣﻮن‪ ،‬ﺷﻤﺎره اﺳﺘﺎﻧﺪارد ‪ ،14212‬ﺗﺎرﻳﺦ ﺗﺪوﻳﻦ‪1390‬‬ ‫ﺳﻨﮓﻫﺎي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ‪ ،‬ﺳﻨﮓ ﻟﻮح‪ ،‬ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻫﻮازدﮔﻲ – روش آزﻣﻮن‪ ،‬ﺷﻤﺎره اﺳﺘﺎﻧﺪارد ‪ ،14215‬ﺗﺎرﻳﺦ ﺗﺪوﻳﻦ ‪1390‬‬ ‫ﺳﻨﮓﻫﺎي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ‪ ،‬ﺳﻨﮓ ﻟﻮح‪ ،‬آزﻣﻮن ﺧﻤﺸﻲ ﺳﻨﮓ ﻟﻮح )ﺑﺎر ﺷﻜﺴﺖ‪ ،‬ﺿﺮﻳﺐ ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻲ‪ ،‬ﺿﺮﻳﺐ ﻛﺸﺴﺎﻧﻲ( – روش آزﻣﻮن‪ ،‬ﺷﻤﺎره‬ ‫اﺳﺘﺎﻧﺪارد ‪ ،14217‬ﺗﺎرﻳﺦ ﺗﺪوﻳﻦ ‪1390‬‬ ‫ﻣﺼﻨﻮﻋﺎت ﺳﻨﮕﻲ‪ ،‬ﺗﻌﺎرﻳﻒ و ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻨﺪي‪ ،‬ﺷﻤﺎره اﺳﺘﺎﻧﺪارد ‪ ،14704‬ﺳﺎل ﺗﺪوﻳﻦ‪1391 :‬‬ ‫ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺳﻨﮓ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻳﺦزدﮔﻲ‪ ،‬روش آزﻣﻮن‪ ،‬ﺷﻤﺎره اﺳﺘﺎﻧﺪارد ‪ ،14959‬ﺗﺎرﻳﺦ ﺗﺪوﻳﻦ‪ :‬ﻓﺮوردﻳﻦ ‪1392‬‬ ‫ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺳﺎﻳﺸﻲ ﭘﻮﺷﺶﻫﺎي آﻟﻲ ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ ﺳﺎﻳﻨﺪه ﺗﺎﺑﺮ‪ ،‬روش آزﻣﻮن‪ ،‬ﺷﻤﺎره اﺳﺘﺎﻧﺪارد ‪ ،14980‬ﺳﺎل‪1392:‬‬

‫)‪(106‬‬

108-93،4.‫ش‬،2.‫ س‬1393‫ ﭘﺎﻳﻴﺰ و زﻣﺴﺘﺎن‬،‫ دوﻓﺼﻠﻨﺎﻣﻪ ﺗﺨﺼﺼﻲ داﻧﺶ ﻣﺮﻣﺖ و ﻣﻴﺮاث ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ‬/‫ﺟﻴﻨﻞ و دﻳﮕﺮان‬ ‫راﻫﻨﻤﺎي اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﺑﺮاي اﻧﺘﺨﺎب و اﺳﺘﻔﺎده از اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶﻫﺎي ﺳﻨﮓ‬

1392‫ ﻓﺮوردﻳﻦ‬:‫ ﺗﺎرﻳﺦ ﺗﺪوﻳﻦ‬،16015 ‫ ﺷﻤﺎره اﺳﺘﺎﻧﺪارد‬،‫روش آزﻣﻮن‬-‫ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺳﺮﻋﺖ اﻧﺘﺸﺎر ﺻﻮت‬-‫ﺳﻨﮓ ﻃﺒﻴﻌﻲ‬ 1392 ‫ﻓﺮوردﻳﻦ‬:‫ ﺗﺎرﻳﺦ ﺗﺪوﻳﻦ‬،16016 ‫ ﺷﻤﺎره اﺳﺘﺎﻧﺪارد‬،‫ روش آزﻣﻮن‬- ‫ﺳﻨﮓ ﻃﺒﻴﻌﻲ– ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺿﺮﻳﺐ اﻧﺒﺴﺎط ﺣﺮارﺗﻲ ﺧﻄﻲ‬ 1372 ‫ ﺗﺎرﻳﺦ ﺗﺪوﻳﻦ‬،665 ‫ روش آزﻣﻮن ﺷﻤﺎره اﺳﺘﺎﻧﺪارد‬-‫ روش ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺗﺎب ﻓﺸﺎري ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺳﻨﮕﻲ‬،‫ﺳﻨﮓﻫﺎي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ‬ 1389 ‫ ﺗﺎرﻳﺨﺘﺪوﻳﻦ‬،13233 ‫ روش آزﻣﻮن ﺷﻤﺎره اﺳﺘﺎﻧﺪارد‬-‫ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺿﺮﻳﺐ اﻻﺳﺘﻴﺴﻴﺘﻪ ﺧﻤﺸﻲ‬-‫ﺳﻨﮓﻫﺎي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ‬ 1389 :‫ ﺳﺎل ﺗﺪوﻳﻦ‬،5694 ،‫ ﺷﻤﺎره اﺳﺘﺎﻧﺪارد‬،‫ وﻳﮋﮔﻲﻫﺎ‬،‫ ﮔﺮاﻧﻴﺖ‬،‫ﺳﻨﮓﻫﺎي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ‬ 1389 :‫ ﺳﺎل ﺗﺪوﻳﻦ‬،5695 ،‫ ﺷﻤﺎره اﺳﺘﺎﻧﺪارد‬،‫ وﻳﮋﮔﻲﻫﺎ‬،‫ ﺳﻨﮓ آﻫﻚ‬،‫ﺳﻨﮓﻫﺎي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ‬ 1389 ‫ ﺗﺎرﻳﺦ ﺗﺪوﻳﻦ‬،13247 ‫ ﺷﻤﺎره اﺳﺘﺎﻧﺪارد‬،‫ وﻳﮋﮔﻲﻫﺎ‬-‫ ﺗﺮاورﺗﻦ‬- ‫ﺳﻨﮓﻫﺎي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ‬ 1389 :‫ ﺳﺎل ﺗﺪوﻳﻦ‬،5696 ،‫ ﺷﻤﺎره اﺳﺘﺎﻧﺪارد‬،‫ وﻳﮋﮔﻲﻫﺎ‬،‫ ﻣﺮﻣﺮﻳﺖ‬،‫ﺳﻨﮓﻫﺎي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ‬ 1389 ‫ ﺗﺎرﻳﺦ ﺗﺪوﻳﻦ‬،13234 ‫ ﺷﻤﺎره اﺳﺘﺎﻧﺪارد‬،‫ ﺑﺮرﺳﻲ ﺳﻨﮓ ﻧﮕﺎري ﺳﻨﮓﻫﺎي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ– راﻫﻨﻤﺎ‬-‫ﺳﻨﮓﻫﺎي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ‬ 1389‫ ﺳﺎل‬،13235 ‫اﺳﺘﺎﻧﺪارد‬.‫ ش‬.‫راﻫﻨﻤﺎ‬-‫ ﺑﺎزرﺳﻲ و ﺗﻌﻤﻴﺮ ﺳﻨﮓ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن دﻳﻮارهﻫﺎي آﺟﺮي و ﻧﻤﺎﻫﺎ‬-‫ﺳﻨﮓﻫﺎي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ‬ 1375 :‫ ﺳﺎل ﺗﺪوﻳﻦ‬،719 ،‫ ﺷﻤﺎره اﺳﺘﺎﻧﺪارد‬،(‫ﻋﻼﻳﻢ ﺗﺮﺳﻴﻤﻲ ﺑﺮاي ﻧﻘﺸﻪﻫﺎ و ﻣﻘﺎﻃﻊ زﻣﻴﻦ ﺷﻨﺎﺳﻲ )ﻋﻼﻳﻢ ﺳﻨﮓﻫﺎي رﺳﻮﺑﻲ‬ 1375 :‫ ﺳﺎل ﺗﺪوﻳﻦ‬،962 ،‫ ﺷﻤﺎره اﺳﺘﺎﻧﺪارد‬،(‫ﻋﻼﻳﻢ ﺗﺮﺳﻴﻤﻲ ﺑﺮاي ﻧﻘﺸﻪﻫﺎ و ﻣﻘﺎﻃﻊ زﻣﻴﻦ ﺷﻨﺎﺳﻲ )ﻋﻼﻳﻢ ﺳﻨﮓﻫﺎي آذرﻳﻦ‬ 1375 :‫ ﺳﺎل ﺗﺪوﻳﻦ‬،964 ،‫ ﺷﻤﺎره اﺳﺘﺎﻧﺪارد‬،(‫ﻋﻼﻳﻢ ﺗﺮﺳﻴﻤﻲ ﺑﺮاي ﻧﻘﺸﻪﻫﺎ و ﻣﻘﺎﻃﻊ زﻣﻴﻦ ﺷﻨﺎﺳﻲ )ﻋﻼﻳﻢ ﺳﻨﮓﻫﺎي دﮔﺮﮔﻮﻧﻲ‬ (‫ ﺗﺎرﻧﻤﺎي ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻲ اﺳﺘﺎﻧﺪارد اﻳﺮان )ﺑﺨﺶ ﺟﺴﺘﺠﻮ‬- 3 http://www.isiri.org/Portal/Home/Default.aspx?CategoryID=5f6bbf1b-ac23-4362-a3099ee95a439628

4 - C88 Test Method for Soundness of Aggregates by Use of Sodium Sulfate or Magnesium Sulfate C97 Test Methods for Absorption and Bulk Specific Gravity of Dimension Stone C99 Test Method for Modulus of Rupture of Dimension Stone C170 Test Method for Compressive Strength of Dimension Stone C295 Guide for Petrographic Examination of Aggregates for Concrete C418 Test Method for Abrasion Resistance of Concrete by Sandblasting C779/C779M Test Method for Abrasion Resistance of Horizontal Concrete Surfaces/ C880 Test Method for Flexural Strength of Dimension Stone C1352 Test Method for Flexural Modulus of Elasticity of Dimension Stone C1353 Test Method for Abrasion Resistance of Dimension/ Stone Subjected to Foot Traffic Using a Rotary Platform, Double-Head Abraser D2244 Practice for Calculation of Color Tolerances and Color Differences from Instrumentally Measured Color Coordinates D3960 Practice for Determining Volatile Organic Compound (VOC) Content of Paints and Related Coatings E96/E96M Test Methods for Water Vapor Transmission of Materials E179 Guide for Selection of Geometric Conditions for Measurement of Reflection and Transmission Properties of Materials E284 Terminology of Appearance E632 Practice for Developing Accelerated Tests to Aid Prediction of the Service Life of Building Components and Materials G26 Practice for Operating Light-Exposure Apparatus (Xenon-Arc Type) With and Without Water for Exposure of Nonmetallic Materials (Discontinued 2001) (Withdrawn 2000) G53 Practice for Operating Light-and Water-Exposure Apparatus (Fluorescent UVCondensation Type) for Exposure of Nonmetallic Materials (Withdrawn 2000). 5- The Secretary of the Interior’s Standards for the Treatment of Historic Properties with Guidelines for Preserving, Rehabilitating, Restoring and Reconstructing Historic Buildings4/ UNESCO, 1978 International Charter for the Conservation and Restoration of Monuments and Sites (Venice Charter), 1964, 19865/ AIC. 1979 Code of Ethics and Standards of Practice, 1976, revised 19946/RILEM Test No. 11. 4 Water absorption under low pressure (pipe method), RILEM Commission 25-PEM, Tentative Recommendations, 19807 6- Microflora 7-Volatile Organic Compounds (VOC)

.‫ ﺳﻨﮕﻲ ﭼﮕﺎل رﻳﺰ ﺑﺎﻓﺖ اﺳﺖ‬.‫ ﺳﻨﮓ دﮔﺮﮔﻮﻧﻲ درﺟﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﺎ رخ اﺳﻠﻴﺘﻲ‬:‫ اﺳﻠﻴﺖ ﻳﺎ ﺳﻨﮓ ﻟﻮح‬-8 ‫ ﺑﺮ‬1390 ‫ ﺗﺎرﻳﺦ ﺗﺪوﻳﻦ‬،5699 ‫ روش آزﻣﻮن ﺷﻤﺎره اﺳﺘﺎﻧﺪارد‬،‫ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺟﺬب آب و وزن ﻣﺨﺼﻮص‬،‫ ﺳﻨﮓﻫﺎي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ‬:‫ اﺳﺘﺎﻧﺪارد اﻳﺮان‬-9 .‫اﺳﺎس اﻳﻦ آزﻣﻮن ﺗﺪوﻳﻦ ﺷﺪه اﺳﺖ‬ 10- Gravimetric

(107)

108-93،4.‫ش‬،2.‫ س‬1393‫ ﭘﺎﻳﻴﺰ و زﻣﺴﺘﺎن‬،‫ دوﻓﺼﻠﻨﺎﻣﻪ ﺗﺨﺼﺼﻲ داﻧﺶ ﻣﺮﻣﺖ و ﻣﻴﺮاث ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ‬/‫ﺟﻴﻨﻞ و دﻳﮕﺮان‬ ‫راﻫﻨﻤﺎي اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﺑﺮاي اﻧﺘﺨﺎب و اﺳﺘﻔﺎده از اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺶﻫﺎي ﺳﻨﮓ‬

11- Karsten Tube Capillary Absorption Test 12- Putty 13- Soluble Salt Analysis 14- Microchemical

.‫ ﺑﺮ اﺳﺎس اﻳﻦ آزﻣﻮن ﺗﺪوﻳﻦ ﺷﺪه اﺳﺖ‬1389 ‫ ﺗﺎرﻳﺦ ﺗﺪوﻳﻦ‬،5698 ‫ اﺳﺘﺎﻧﺪارد‬.‫ روش آزﻣﻮن ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻓﺸﺎري ش‬:‫ اﺳﺘﺎﻧﺪارد اﻳﺮان‬- 15 16-head grain .‫ ﺑﺮ اﺳﺎس اﻳﻦ آزﻣﻮن ﺗﺪوﻳﻦ ﺷﺪه اﺳﺖ‬1389:‫ ﺳﺎل‬-5697 ‫اﺳﺘﺎﻧﺪارد‬.‫ ش‬،‫ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺿﺮﻳﺐ ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻲ‬،‫ اﺳﺘﺎﻧﺪارد اﻳﺮان ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ‬- 17 1389 ‫ ﺗﺎرﻳﺦ ﺗﺪوﻳﻦ‬،13233‫ روش آزﻣﻮن ﺷﻤﺎره اﺳﺘﺎﻧﺪارد‬-‫ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺿﺮﻳﺐ اﻻﺳﺘﻴﺴﻴﺘﻪ ﺧﻤﺸﻲ‬-‫ اﺳﺘﺎﻧﺪارد اﻳﺮان ﺳﻨﮓﻫﺎي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ‬-18 . ‫ﺑﺮ اﺳﺎس اﻳﻦ آزﻣﻮن ﺗﺪوﻳﻦ ﺷﺪه اﺳﺖ‬ 1390 ‫ ﺳﺎل ﺗﺪوﻳﻦ‬،8230‫ ﺷﻤﺎره اﺳﺘﺎﻧﺪارد‬،‫ اﺳﺘﺎﻧﺪارد اﻳﺮان ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺳﺎﻳﺶ در اﺛﺮ رﻓﺖ و آﻣﺪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از دﺳﺘﮕﺎه ﺳﺎﻳﺶ ﺗﻴﺒﺮ‬-19 . ‫ﺑﺮ اﺳﺎس اﻳﻦ آزﻣﻮن ﺗﺪوﻳﻦ ﺷﺪه اﺳﺖ‬ 20 - Sandblasting 21- Airbrasive 22- Munsell 23- International Commission on Illumination (Cie) 24-Spectrophotometer or a Colorimee

‫ﻣﻨﺎﺑﻊ اﺳﺘﺎﻧﺪارد‬ (1) Ashurst, J., and Ashurst, N., Practical Building Conservation, Vol: 1: Masonry, Halsted Press, New York, 1988. (2) Ashurst, J., and Dimes, F. G., Conservation of Buildings and Decorative Stone,Vol 2, ButterworthHeinemann, London, 1990. (3) Amoroso, G. G., and Fassina, V., Stone Decay and Conservation, Elsevier Science Publishing Company, New York, 1983. (4) Clifton, J. R., “Laboratory Evaluation of Stone Consolidants,”Preprint of ICC Congress Adhesives and Consolidants, Paris, ed N. S. Bromelk, et al, London, International Institute for Conservation of Historic and Artistic Works September, 1984, 151 –155. (5) Color and Appearance Measurement, ASTM Standards, 4th Edition, Philadelphia, 1994. (6) Conservation of Stone and Other Materials, ed. M. J. Thiel, Vol I Causes of Disorders and Diagnosis; Vol 2 Prevention and Treatments; RILEM Proceedings 21; RILEM/UNESCO Conference, Paris, 1993. (7) Feller, R. L., Accelerated Aging, Getty Conservation Institute, Los Angeles, 1994. (8) Horie, C. V., Materials for Conservation, Butterworth, London, 1987. (9) Kumar, R., and Ginell,W. S.,A New Technique for Determining the Depth of Penetration of Consolidants into Limestone Using Iodine Vapor, Journal of the American Institute for Conservation, Vol 36, 1997:143–150. (10) Methods of Evaluating Products for the Conservation of Porous Building Materials in Monuments, ICCROM Colloquium, Rome, 1995. (11) Mills, J. S., and White, R., The Organic Chemistry of Museum Objects, London: Butterworths 1999. (12) Phillips, M. W., Acrylic Precipitation Consolidants, in Science and Technology in the Service of Conservation, ed. N. S. Brommelle, et al, London, International Institute for Conservation of Historic and Artistic Works, 1982, 52–60. (13) Price, C. A., Stone Conservation—An Overview of Current Research, Getty Conservation Institute, Los Angeles, 1996. (14) Rossi-Doria, P., “Pore Structural Analysis in the Field of Conservation,” Proc.RILEM/CNR International Symposium on Principles and Application of Pore Structural Characterization, Milan 1985, pp. 441–459. (15) Sleater , G. A., Stone Preservatives; Methods of Laboratory Testing, U. S. National Bureau of Standards, NBS Technical Note 941, Washington, DC, May 1977. (16) Weaver, M. E., Conserving Buildings, John Wiley, New York, 1994. (17) Weber, H., and Zinsmeister, K., Conservation of Natural Stone, Expert Verlog, Munich,1991. (18) Winkler, E. M., Stone in Architecture Properties, Durability,Springer-Verlag, New York,1994.

(108)